Recensie

Bourbon Street 1 De spoken van Cornelius
2 Afscheidstournee


Bon, het moet gezegd worden: ik ben niet zo een grote jazzkenner. Maar de naam Louis Armstrong doet bij iedereen wel een belletje rinkelen. Jazzlegende, trompettist en met een raspende stem soms scat zingend wondertalent. Een striprecensie over Louis hadden we nog niet gehad, maar wie denkt dat deze Bourbon Street hem het leven van deze legende uit de doeken zal doen, is er ook aan voor de moeite. Daarentegen krijgt de lezer wel een liefdesverhaal gemixt met de carrière van enkele bijna gepensioneerde jazztalenten op weg naar de muzikale top!

Alvin en Oscar zijn oude vrienden die in een ver verleden samen Jive maakten (Ballroom dance muziek) maar elkaar uit het oog verloren na de dood van Angelina. Zij was een mooie zangeres die door beide heren aanbeden werd en niet alleen voor haar muzikale talent. Na 50 jaar wil Alvin zijn droom nog waarmaken en de weg naar de top doorzetten, maar dat kan hij alleen maar doen door de beste trompetspeler in zijn nieuwe kwartet uit te nodigen. Tussen deze passages naar de top wordt het verleden van deze twee vrienden – een blanke en zwarte man – uit de doeken gedaan.
Je begint je waarschijnlijk af te vragen wat Louis Armstrong met het geheel te maken heeft, niet? Wel, Louis wordt opgevoerd als een soort van engel die ervoor zorgt dat oude liefde en vergiffenis een nieuwe weg vinden en meteen ook oude dromen waarmaakt.

Philippe Charlot probeert je op een leuke manier mee te nemen in een verhaal waar hij de liefde tussen zwart en blank in de oude zuiderse VS tracht te schetsen en de problematiek die dit met zich meebracht, alsook de relatie tussen twee mannen, hun trots en loodzware schuldgevoelens. Daaraan gekoppeld de weg naar de top als artiest en dit alles in een jazzy omgeving. Hij probeert door gebruik te maken van Louis Armstrong als engel het geheel luchtig te houden en het jazzy gevoel nog verder te accentueren. En daar ligt het probleem. Het verhaal is ook zonder zo'n klinkende naam meer dan sterk genoeg. Het is dan ook spijtig dat Louis er zo wordt bijgesleurd. Of dit nu gedaan werd om het gemakkelijker te laten verkopen, durf ik niet te zeggen, maar het had zeker zonder gekund.

Waar ik echter helemaal over te spreken ben is het wonderbaarlijke werk van Alexis Chabert en Sébastien Bouet. Hun gezamenlijk inspanningen geven perfect het warme zuiden en de jazzy sfeer weer. Je verdrinkt bijna in de pracht. Het geheel voelt, ondanks dat ze een zeer moderne techniek gebruiken, echt oud aan en dit maakt het verhaal meer dan af. Beide heren hebben dit album dan ook een toontje hoger gebracht.

Bourbonstreet is een drama dat Louis Armstrong helemaal niet nodig heeft om sterk uit de hoek te komen en dat wil heel wat zeggen. Maar het is ook niet verkeerd deze legende een rol als engel toe te kennen om zo nog enkele dromen laten uit te komen. Binnenkort ook beschikbaar als tweedelige softcover uitgave.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.