Recensie

Merlijn - Queeste naar het zwaard 1 De profetie
2 De vesting van Kunjir


Bij Silvester verschenen in een pakket de eerste twee delen van een nieuwe reeks rond de legendarische tovenaar van de al even legendarische koning Arthur. Deze reeks zal uit vijf delen bestaan. Als kennismaking zet Silvester de eerste delen als promotiepakket in de markt.

Net zoals die andere reeksen over Merlijn en Arthur die bij Silvester verschenen zijn, staat ook hier weer Jean-Luc Istin aan het roer. Dit vijfluik is geen vervolgcyclus op het tiendelige epos dat door Lambert werd getekend, maar speelt zich ergens af rond deel zeven. Enkele figuren spelen dan ook in beide verhalen mee, maar nieuwkomers hebben totaal geen probleem want deze cyclus is een losstaand verhaal.

Merlijn is hier nog een jonge tovenaar die gevormd is door de oude godsdienst van de druïden maar ook al met de nieuwe godsdienst over de gekruisigde in contact is gekomen.
Constantijn, de koning van Bretagne ligt op sterven. Constant, zijn oudste zoon en eigenlijke troonopvolger, is echter eerder een dromer, reiziger en bard. Daarom is er al een interne strijd bezig over wie nu de opperkoning moet opvolgen. Emrys lijkt het meest geschikt, maar ook Vortigern is uit op macht, en de raadgevers van Constant, waaronder Sint Patrick die de nieuwe godsdienst prediken, duwen hun poulain nog naar voor. In dit gewoel gaat Merlijn op zoek naar het zwaard van de ware koning, beter gekend als Excalibur. Dat zwaard moet gesmeed worden uit het onverwoestbare metaal: drakenlava. Samen met Ana, de dwerg Ethé en de elf Lyadriel gaan ze op zoek naar dit metaal in “de andere wereld”. Daar woedt er een bloedige strijd tussen de Tuatha en de Formorii. Daarnaast krijgt het groepje ook af te rekenen met de tovenaar Iweret, die uit is op wraak op Merlijn.

De tekeningen van Nicolas Demare sluiten aan bij de stijl van Lambert in de andere cyclus. Voor een debutant brengt hij het er niet slecht vanaf, vooral de decors zijn indrukwekkend. Sommige personages hebben hier en daar wel eens een vervormd lichaam. Zo is de dwerg niet altijd even klein. Maar er zit duidelijk evolutie in de tekeningen van Demare, en zijn covers (hij tekent ook de covers van drakenbloed, een andere serie van Istin) zijn zonder meer subliem te noemen.
De start van deze reeks is veelbelovend, er staat Merlijn nog een en ander te wachten en dat kan alleen maar ons leesplezier ten goede komen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.