Recensie

The Zumbies 2 Heavy Rock contest


De enige echte.. The Zumbies. Ze zijn terug. Het is te zeggen, een aantal jaren geleden waren de Sugar Dolls succesvol, maar dat heeft niet lang geduurd. Hun manager, Jessie Garon Presley (ja, de veelvuldige verwijzingen naar de realiteit zijn een deel van het plezier en ik ga ze niet allemaal verklappen, maar voor deze éne keer: Jesse Garon Presley was de tweelingsbroer van Elvis), wil hen op alle mogelijke manieren aan de top houden en geeft hen één of ander middeltje van dokter Fuentes (ja, deze is ook zo eentje maar dan eerder in de richting van wielrennen en doping). Dat middeltje draait volledig verkeerd uit en de leden van de band sterven. Maar niet voor lang. Een paar maanden later zijn Dee-Dee, Deborah, Johnny en Hank terug opgedoken. Ze hebben een kleine verandering ondergaan en behoren nu officieel tot de ondoden. Ze vormen een nieuwe band: The Zumbies en proberen onderweg hun twee moordenaars buiten dienst te stellen.

In dit tweede deel proberen The Zumbies deel te nemen aan de Heavy Rock Contest Festival om zo een professionele opname van hun plaat te winnen. Eenmaal dat ze op de wedstrijd geraken worden ze bijna aan de kant gezet (te laat met de inschrijving) maar kunnen ze uiteindelijk toch deelnemen als ze maar een nieuwe zangeres aanvaarden. Die zangeres zingt echter niet echt heavy rock met haar liedjes zoals 'Goeiemorgen, morgen'. De nodige onlusten breken uit en na wat bloederige afrekeningen kunnen The Zumbies hun eigen ding doen. En ze winnen... maar die prijs blijkt een heel andere prijs te zijn dan wat ze verwacht hadden. Maar ze lopen zo wel terug hun ex-manager en zijn dokter tegen het lijf. En dus breekt de volgende ronde van vernieling en verwoesting aan. Maar of ze er nog levend.. euh.. ondood uit geraken?

De tekeningen zijn eerder karikaturaal, maar hoe zou dit ook anders kunnen met deze inhoud? Hyperrealistisch zou hier nu niet bepaald thuis horen, hé? Maar dit wil niet zeggen dat er niet aan detaillering gedacht is. Oh nee, we zien alles van dichtbij en in detail. Bloed, lichaamsdelen, een oog of twee, een paar ribben,.. het passeert allemaal de revue. En door zijn luchtigheid en humoristische inslag wordt het nooit te goor. De inkleuring ondersteunt dit door hoofdzakelijk een groen-grijze achtergrondkleur te voorzien, die overal gebruikt wordt, behalve het rood bij bloed en het oranje bij vuur. Dit verleent toch een zekere kalmte aan de vernietigingen die plaatsvinden. Een mooi samenspel.

Een leuk scenario en een mooi uitvoering en toch .. toch mis ik iets. De stap naar een volwaardige lach wordt niet altijd succesvol gezet. Af en toe zit het er echt boenk op, maar soms echt niet. En dat is toch wel jammer.

In het kort: voor mij mocht het net iets meer zijn.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.