Recensie

De wachters van de Maser 2 Het oog van de zee


Het was toch al weer even geleden, dat eerste nummer... Bij deze, dan ook een kleine herintroductie: Het menselijk ras had ooit haar piek bereikt op vlak van cultuur en wetenschap, maar de dwergen strooiden roet in het eten. Ze kwamen in opstand en de mensen zagen af. Tijdens 8 lange en zware oorlogsjaren werd er steeds minder en minder gecommuniceerd tussen de resterende groepjes mensen. Uiteindelijk dacht men dat er geen andere overlevers meer waren buiten de eigen groep. De vooruitgang stortte in elkaar en de drang naar overleven nam over. In één van de groepjes overlevers besluit een wachtmeester, Zerit, op zoek te gaan naar de legendarische toren want het lot en hun hele bestaan hangt daar van af. Of dat denken ze toch.

Onderweg crasht hij met zijn vliegend reliek op een klein eilandje. Daar loopt een eenling rond, die samen met zijn robot probeert te overleven. Vermits Zerit verder wil, steelt hij het aanwezige vaartuig maar dat lukt niet geheel zonder slag of stoot. Het eindresultaat van het gevecht is dat Zerit en Fango 'samen' verder reizen en zich vast varen op een ander, onherbergzaam eilandje, waar ze in de handen vallen van dwergen. Door het crashen van zijn eerste vervoermiddel was er geen contact meer mogelijk met het thuisfront en besloot Zerit's dochter Erha op zoek te gaan naar haar vader met behulp van een ander vlieg-tuig, maar ook zij valt ten prooi aan de dwergen. De drie zijn herenigd maar gevangen en daar begint het tweede boek. In dit boek proberen ze te ontsnappen aan de dwergen, die echter zelf ook de toren willen veroveren. Tijdens hun ontsnappingspoging vinden de drie extra informatie over die toren... misschien is hij toch niet de verhoopte oplossing?

Dit is nog eens zo een lekker ouderwets avontuur, met goeden en slechten op zoek naar de schat, zijnde de mythische toren. Een beetje zoals Indiana Jones maar dan in een fantastische omgeving. Dwergen, een geheimzinnige toren, insecten die gedresseerd zijn om te helpen en vreemde dierlijke creaturen.. we zijn duidelijk niet meer op aarde, maar deze wereld is wel mooi vorm gegeven. Net herkenbaar genoeg om geloofwaardig te zijn, net raar genoeg om te voelen dat we in een nieuwe, andere wereld zijn. Daarenboven gedragen de mensen zich om beurten op hun best en op hun slechtst, wat ik wel verwacht van overlevers. Daardoor klikt het allemaal mooi in elkaar.

http://www.littlenemo.it/new_gallery/frez-art/immagini/20120404164443.jpg

De tekenaar, Frezzato, combineert moeiteloos gedetailleerde achtergronden en personen met een manga-invloed wat betreft expressies en lichaamstaal. De ogen lijken soms uit de oogkassen te springen, maar dat wordt slechts uiterst functioneel ingezet wanneer het verhaal zeer veel gezichtsexpressie vraagt. Ook de lichaamstaal wordt af en toe uitvergroot om zo de emotie te laten weerklinken. Die combinatie werkt uitstekend.

In het kort: waar is dat vervolg?



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.