Recensie

Berentand 1 Max


Berentand lijkt eerder een naam voor een indianenreeks, maar de cover maakt al duidelijk dat het een luchtvaartstrip is die zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Yann lijkt de smaak van vliegtuigstrips nu volledig te pakken te hebben, want na de one-shot “Mezek”, de trilogie “Nachtuil” en het nog lopende “Edelweiss” serveert hij ons er opnieuw een. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Yann al van kleinsaf door de luchtvaart is bezeten. Toen was dit nog beperkt tot het lezen van Buck Danny en het maken van modelvliegtuigjes, nu heeft hij zelf al een volledige luchtvaartbibliotheek bijeen geschreven!
De tekeningen zijn van Alain Henriet, voor hem is het een debuut als tekenaar van vliegtuigstrips. Eigenlijk wilde Yann samen het Henriet een herstart maken van Buck Danny, maar uiteindelijk stuitte dit project op een njet. Toen kwam Yann met het idee van Berentand op de proppen en kunnen beide heren dus toch nog samen een vliegtuigstrip maken!
Het verhaal start al begin jaren dertig in Silezië, drie kinderen dromen ervan om te leren vliegen. Het zijn Max, Werner en Hanna. Hoewel Max en Werner sterk op elkaar lijken, zijn ze geen familie, het zijn gewoon drie goede vrienden met dezelfde droom. Helaas lijkt die droom voor Max in duigen te vallen als de Duitsers Silezië annexeren, want hij is van joods-Poolse afkomst. Werner en Hanna hebben Duitse roots dus voor hen is er geen vuiltje aan de lucht: als ze zich aansluiten bij de Hitlerjugend kunnen ze leren vliegen met zweefvliegtuigen. De familie van Max neemt het zekere voor het onzekere en emigreert naar Amerika. De drie vrienden sluiten nog een vriendschapspact maar de oorlog drijft hen uit elkaar. Terwijl Max piloot wordt bij het Amerikaanse leger, vliegen Werner en Hanne met een hakenkruis op hun vleugels. Het verhaal begint met een spectaculaire kamikazeaanval van de Japanners op het vliegdekschep waar Max op dient. Als zijn gehavende schip terugkeert om de broodnodige herstellingen te laten uitvoeren, wordt Max met zijn verleden geconfronteerd als hij wordt beschuldigd van spionage.
Yann serveert ons geen chronologisch verhaal. We volgen in dit deel vooral de titelheld Max, de berentand is dan ook zijn talisman. Het verhaal wordt regelmatig onderbroken door flashbacks die het verleden van Max naar boven brengt.
De tekenstijl van Henriet doet je denken aan oude strips of illustraties, het verhaal speelt zich af in de jaren dertig en veertig, maar het lijkt ook dat het verhaal toen is getekend. De tekeningen sluiten dus perfect aan bij het verhaal, de inkleuring van Usagi versterkt dit effect nog meer!
Alain Henriet liet recent weten dat het verhaal, dat oorspronkelijk als diptiek was voorzien, uiteindelijk toch een drieluik zal worden. Meer nog, Yann zou al een idee hebben om de serie nog langer te maken!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.