Recensie

Alter Ego (Dupuis) 7 Ultimatum


De zes eerste albums van Alter Ego, waarbij telkens een ander personage het middelpunt is, kan je in eender welke volgorde lezen. ‘Ultimatum’ is de epiloog en vormt aldus een afsluitend deel dat op het einde dient gelezen te worden.

Voor wie de reeks niet kent: we leven in een wereld waarbij mensen die op het zelfde moment verwekt zijn, via een soort energiebaan met elkaar verbonden zijn. Het welzijn (of ontbreken daarvan) van eenieder heeft invloed op elk van die verbonden individuen. Er wordt een bedrijf opgericht om tegen grof geld bepaalde diensten aan te bieden die ervoor zorgen dat de levensloop van de betrokkenen beïnvloed wordt. Zo kunnen de rijken hun eigen leven beschermen en dat van anderen drastisch inkorten. Om de alter ego’s op te sporen is, onder het mom van een anti-Aids-campagne een grote databank met DNA-gegevens aangelegd.

In dit album willen Camille en Miep de waarheid over Alter Ego en de wereldwijde samenzwering wereldkundig maken om zo de dood van Fouad en Suzanne te wreken. Op de voet gevolgd door de mensen van Urasawa, stellen ze een ultimatum aan de miljardair Grynson. Maar welke kans hebben ze tegen zijn fortuin en tegen de zoon van de president? Ook het medium Jason heeft z’n laatste woord nog niet gesproken. Wie haalt het van wie? De ontknoping van de 6 verhaallijnen vindt plaats in dit einde van het eerste seizoen.

Het opzet van een reeks afzonderlijk en in willekeurige volgorde te lezen verhalen is geslaagd. Dit laatste album is een mooi sluitstuk van het epos waarbij de diverse stukken van de puzzel goed in elkaar vallen. Dit album staat bol van de acties en gebeurtenissen die een einde breien aan wat eerder gebeurde. Toch hebben de auteurs ook de moeite gedaan om het een en ander tekstueel te verklaren. Die uitleg neemt nooit de vaart weg door een slim gevonden kunstgreep: op regelmatige basis wordt onderaan enkele pagina’s 1 duidelijk afgebakende strook voorzien waarin de moeder van Camille het een en ander verduidelijkt over de ontdekking van de onderlinge verbondenheid van mensen en de consequenties hiervan.

Dat Reynès (personages) en Benéteau (decor) kunnen tekenen is overduidelijk. Jammer wel dat sommige gezichten te langgerekt zijn en dat er te gehaast gewerkt lijkt. Ook bij de decors heb ik een zelfde gevoel: soms zijn deze overvloedig voorzien van details, op andere momenten ontberen ze elke afwerking. Een beetje jammer toch...

Besluit: zonder twijfel een einde dat een meerwaarde biedt aan het geheel. Wie de rest van de reeks heeft, dient dit zeker aan te schaffen.

Meer weten over de reeks of dit album? [URL=www.alterego.dupuis.com]www.alterego.dupuis.com[/URL] (wel in het Frans)



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.