Recensie

The Village 3 De witte prinses


Voor de mensen die niet vertrouwd zijn met deze reeks is het wel handig om te weten dat er geen echte hoofdpersoon is in deze reeks. Ieder verhaal is op zichzelf staand, met andere figuren en speelt zich telkens af in “the village”, een afgezonderd dorp in de Russische toendra, ergens midden van de jaren zestig, dus tijdens de koude oorlog. In het dorp worden enerzijds geheimagenten voorbereid op hun missies in het Westen en anderzijds mogen ze er verblijven na een opdracht om zich te ontspannen en gedebriefd te worden. Het lijkt een soort van aards paradijs te zijn midden in een Sovjet-communistische wereld, maar schijn bedriegt... gelukkig maar, anders konden de auteurs ons geen leuke verhalen bezorgen natuurlijk!

De meeste jonge meisjes bij ons dromen van hun prins op het witte paard. In Rusland is dit blijkbaar omgekeerd, want Fédor Grancha droomt sinds zijn jeugd van zijn prinses op het witte paard. Ze is het hoofdpersonage uit een boek van de tsaristische periode, niet echt de opvoedende literatuur die je zou verwachten bij de baas van “the village”. Fédor moet Svetlana Macha begeleiden tijdens haar korte verblijf in the village waar ze nog de laatste tests moet afleggen alvorens ze wordt uitgestuurd naar de Verenigde Staten. Het toeval wil dat ze sprekend lijkt op de sneeuwprinses waar Fédor al sinds zijn jeugd van droomt. Hij raakt dan ook meteen stapelverliefd op deze jonge vrouw. Is het echt toeval dat ze op zijn droomprinses lijkt of is er meer aan hand?

De cover van dit album is prachtig, je ziet een mooie vrouw (de sneeuwprinses of toch Svetlana Macha?) op een paard in een bebost landschap terwijl er voor haar voeten, voornamelijk buiten beeld, een bloedend lijk in de sneeuw ligt! De tekeningen van Marchal deden me denken aan die van Léo, maar dan minder houteriger en ook zonder de eeuwige tandpasta glimlach. Er wordt met een klassiek strippatroon gewerkt, dus verwacht geen spectaculaire bladspiegels over pagina grote decors. Dat komt misschien omdat tekenaar Bertrand Marchal ook de tekenaar is van Namibia, een reeks op scenario van Léo.

Ook deze keer schotelt Rodolphe ons een leuk spionage-verhaal voor dat rechtlijnig in elkaar steekt, zonder veel franjes en dat afgewerkt is in één deel. Een verademing in deze wereld vol cyclussen, spin-offs, prequels en sequels!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.