Recensie

De orde van de drakenridders 10 Naar het licht


Dit tiende album uit de reeks is een beetje een buitenbeentje. Net als in de andere delen komt er hier ook wel een draak in voor, maar die wordt al in het begin van het album verslagen. We worden immers meteen in een luchtgevecht gesmeten tussen een draak en enkele luchtschepen van de orde van de drakenridders. De draak wordt hierbij verslagen, maar eigenlijk gaat het verhaal over de reizigers op een handelsschip. Zij worden door de Veill (de invloedssfeer van een draak die alles vervormd) uit koers geslagen en duiken op midden in het gevecht, waardoor ze geraakt worden en neerstorten. Het schip belandt in een onherbergzame woestijn waar de overlevenden zich al vlug hergroeperen. Naast Jan, een bemanningslid, en enkele gewone reizigers (onder andere een vrouw met haar zoon en een rijkeluis zoontje) overleefden ook enkele novices van de drakenorde, die ook op het schip zaten, de val.

Ze worden al vlug gevangen genomen door de Sarden, een nomadenvolk dat voornamelijk aan de kost komt als slavenhandelaars. Zij worden op hun beurt opgejaagd door het leger van de hertog, en gebruiken opstandige gevangenen als een soort van levend schild. Tijdens het hele verhaal word je regelmatig geconfronteerd met een soort van voice-over, die maar blijft doordrammen over het lot en het kruisen van levenslijnen. Wacht er een belangrijke toekomst voor een van de novices van de orde? Of is dat lot eerder gunstig gezind voor Jan of het rijkeluiszoontje? Je ziet ook dat de novicen nog geen volleerde drakenridders zijn, ofwel zijn ze nog overmoedig, ofwel twijfelen ze of hun toekomst wel ligt in de orde? Willen ze wel maagd blijven of zijn ze toch eerder op zoek naar de prins op het witte paard? Verraad ligt dan ook om de hoek om het vege lijf te redden en er misschien zelf van onder te muizen met eerder genoemd rijkeluiszoontje!

Voor mij is het een leuk fantasy verhaal geworden, maar het gekrakeel over levenslijnen en zo was niet nodig om het verhaal boeiend te maken.
Ange blijft de scenario's wel afwisselend houden, zodat deze reeks meer is dan een horde maagdelijke strijdsters die de strijd elke keer moeten aanbinden met een draak. De ene keer krijgen we een zombie-variant voorgeschoteld, en de andere keer is politiek gekonkel binnen de orde belangrijk, er werd zelfs al een draak als wapen gebruikt om de orde te verzwakken zodat anderen daarvan konden profiteren!

Naast het verhaal dat wat uit de toon valt zijn ook de tekeningen deze keer van mindere kwaliteit. De bladspiegel is flitsend, en de tekeningen zijn wel dynamisch, maar toch valt debutant Edouard Guiton wat uit de toon met de tekeningen van zijn deel tegenover de andere delen. De personages zijn net wat minder gedetailleerd uitgewerkt, je kan zelfs een lichte manga invloed ontdekken door het gebruik van grote ogen en opengesperde monden. En dit is toch wel de lelijkste draak uit de reeks!

De reeks is in het Frans al afgewerkt. Ik weet niet of er nog diepere samenhang zal komen tussen de delen, want als je alles eens oplijst krijg je wel een soort van dynastie binnen de orde, met elk weer aanhangers van een bepaalde stijl.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.