Recensie

Hasta la victoria! 3 Laatste zomer in Havana


Ik had deze reeks nog nooit in handen gehad, maar heb hem nu volledig in huis gehaald. Dus ja, ik ben overtuigd, maar laten we beginnen met het begin.

"Hasta La Victoria, siempre!" is een bekende uitspraak van Ché, die zo veel betekent als: Op weg naar de overwinning, altijd. De titel van deze reeks lijkt er zeer sterk op en dat is waarschijnlijk ook zo bedoeld. Meteen weet je dan ook al waar het over gaat: de revolutie. In dit geval, die in Cuba samen met Castro, tegen dictator Batista. En toch zijn dit niet de hoofdpersonages. Neen, een buitenlander (half Frans, half Corsicaans) speelt de hoofdrol. Nero Maccanti is de tweede kapitein van een schip dat aanmeerde in Havana. Tegen wil en dank rolt hij in de revolutie. Eens een kant gekozen, heeft hij niet veel meer keuze dan zich er volledig in te smijten.

In dit derde deel, wordt de Amerikaanse vriendin van Nero, Colly, ontvoerd door de geheime diensten van Batista. Ze vermoeden dat ze meer weet over de troepen van de revolutie. Terwijl ze nogal onzacht wordt behandeld door haar ondervragers, probeert Nero een actie op been te zetten om haar te bevrijden.

Naast het hoofdverhaal, wordt er ook ingezoomd op hoe deze revolutie bepaalde families in twee splitst, alsook hoe Castro en Ché mensen tot hun zaak overtuigen en welke beslissingen Batista en zijn aanhangers nemen. Dit zorgt voor een degelijke achtergrond van de revolutie. Toch worden al deze elementen gekoppeld aan Nero: zo heeft hij de verscheurde familie al eerder leren kennen en past de ontvoering van Colly binnen het gevoerde beleid van Batista. Met andere woorden, er wordt de tijd genomen om het allemaal te kaderen, waardoor je nog heel wat zaken kan opsteken. Zeker, als je zoals ik, Ché voornamelijk kent van de T-shirts met zijn afbeelding, vergezeld van de aangehaalde spreuk of Castro alleen maar van de ellenlange speeches op het nieuws. De Cubaanse revolutie wordt ineens een pak duidelijker en het begint zelfs te verklaren waarom Castro nog altijd populair is in zijn land.

De tekenstijl is functioneel. (Vergeet de covers, want dat is niet wat je binnenin terugvindt.) De mannen hebben allemaal hoekige gezichten, de vrouwen daarentegen hebben ronde gelaatstrekken. De achtergronden hebben genoeg detail om herkenbare Cubaanse steden en landschappen weer te geven, maar zijn niet zodanig uitgewerkt dat je je kan verliezen in de details. Dit zorgt er voor dat alles lekker vlot loopt. De inkleuring is wel apart. Tijdens de eerste doorbladering dacht ik een zombie-strip in mijn handen te hebben: zo veel witte gezichten.. lang geleden dat ik dat nog gezien heb (ik probeer meestal zombies te vermijden). Maar na een tijdje ben je er helemaal mee weg. Ze steken mooi af tegenover de meestal grauwe achtergronden en trekken de aandacht naar zich toe, wat zorgt dat je de gezichtsuitdrukkingen vlug opmerkt. Eigenlijk helpt het mee de vaart in het verhaal te houden. Alle elementen in deze strip werken samen om dit verhaal spannend en interessant te houden.

In het kort: op naar nummer 4, het laatste deel!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.