Recensie

De grote dode 4 Somber


In mijn recensie over deel 2 merkte ik al op, dat Loisel niet van plan was een lief elfenverhaaltje te vertellen, en dat is inmiddels maar al te waar gebleken.
Verhalen, al dan niet verfilmd, waarbij de aarde wordt aangevallen en grote delen worden vernietigd, zijn al niets bijzonders meer. Evenwel, een rampzalige aanval van een elf, die alle Europese hoofdsteden in ruïnes verandert, de Caraïben en de Maagdeneilanden wegvaagt*, overstijgt toch elke fantasie.

De elfenpriesteres Macara (ik noemde het eerder per abuis een priester; ik heb niet zoveel kijk op hermafrodieten), is erin geslaagd Pauline zwanger te maken en zichzelf door midden van Erwan te bevruchten. Deze prestatie levert bij Pauline een uitzonderlijk ogend meisje op met opvallende capaciteiten, en bij Macara een gebronsd jongentje (ik kan me vergissen). Een sterke telepathische binding, over de grenzen van parallelle werelden heen, is het gevolg. Neemt u mij niet kwalijk, maar ik begrijp het ook niet allemaal. Volgens mij komt het erop neer, dat die binding die vileine priesteres de kennis geeft, die onontbeerlijk is voor de vier elfenclans om in vrede te leven. Kennis is macht en die macht is nu aanwezig in Blanche, Paulines dochter. Dit is geen elfenmystiek maar elfenpolitieke zwendel. De consequentie van deze machtsgreep houdt tevens de destructie van onze aarde in. Deze geschiedenis gaat onderhand alle proporties te buiten.

Ik heb dit verhaal na lezing van het eerste deel een sprookje genoemd, maar die omschrijving is bij lange na niet toereikend. ‘Fantasy’ schiet tekort. Het gaat hier om fictie in de ruimste zin van het woord. ‘De Grote Dode’ is buitengewoon origineel en zit vol verrassende wendingen. Bovendien is het doortrokken van een stille, rustige humor en de romantiek kijkt hier en daar duidelijk om de hoek. De verstrengeling van de geheimzinnige elfenwereld vol magie en zijn wondere wouden, en onze eigen zo gewone leven met Vespa’s en 2CV’s is bijna reëel. Dit verhaal is (voor zover ik het zie) nog lang niet afgelopen. Er staat ons nog veel te wachten

Loisel (en J.B. Djian) hebben de regie in handen, maar als ik bijv. naar Pauline’s vriendin Gaëlle kijk, dan denk ik dat Loisels invloed nog groter is. Kijk eens naar de laatste bladzijden in deel 4 van Peter Pan of naar de schalkse blikken van Tinkelbel in deel 3; sprekend Gaëlle.

Deze strip begint aanspraak te maken op de betiteling ‘stripkunst’.


* Dat zijn de laatste berichten die mij bereikten.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.