Recensie

Esteban 1 De walvisvaarder


Van "Esteban" verschenen de eerste twee verhalen al in 2005 bij een kleine Franse uitgeverij. Pas bij het verschijnen van deel 3 in 2009 vond deze reeks een onderkomen bij Dupuis. Dit jaar verscheen in het Frans al het vierde deel én worden de eerste delen herdrukt onder het label van Dupuis. Door de overstap naar Dupuis en het heruitgeven van het eerste deel krijgen wij nu ook de kans om de avonturen van Esteban in het Nederlands te lezen.
Je vraagt je eigenlijk wel af of iemand hier zit op te wachten: het verhaal speelt zich af in de streek van vuurland, het uiterste puntje van Zuid-Amerika en handelt over een jongetje dat aanmonstert op een walvisvaarder. Dit klinkt niet echt als de thematiek van een boeiend stripverhaal. Maar de reeks van de hand van Matthieu Bonhomme verdient toch een eerlijke kans, zeker als je al ouder werk van hem hebt gelezen. De heer der dolende zielen is eigenlijk een wat miskende reeks. Misschien schrikt deze titel heel wat mensen af, want de reeks is eerder een negentiende eeuwse detective reeks dan een reeks over bovennatuurlijke feiten of duivelaanbiddingen, waaraan je zou denken bij de naam "Heer der dolende zielen".
Uitgeverij Dupuis gelooft echt in deze reeks, en terecht: ze hebben er zelfs een trailer voor gemaakt. Die geeft perfect weer wat je krijgt voorgeschoteld: we volgen Esteban, een jonge Tehuelches indiaan die net wees is geworden. Zijn moeder droeg hem op om op zoek te gaan naar de kapitein van de Leviathan, een walvisvaarder, die hem wel zou helpen. Esteban droomt ervan om harpoenier te worden, maar daarvoor wordt de knaap nog te jong en te frêle bevonden. Hij mag wel aanmonsteren als scheepsjongen. Zo leren we het harde leven kennen van de walvisvaarders van eind negentiende eeuw. Je kan het harde bestaan duidelijk aflezen op het aangezicht van de bemanning. De tekeningen van Bonhomme versterken deze sfeer: ze zijn niet erg gedetailleerd en er worden veel sombere grijs- en bruintinten gebruikt om de sfeer donkerder en grimmiger te maken. Die sfeervorming wordt nog versterkt door het gebruik van een soort van houtskool.
Er zitten zelfs enkele pareltjes tussen: mijn mond viel open van verbazing bij de tekening op een halve pagina waarbij een walvis uit het water springt om zich op zijn rug op een klein bootje te storten!
Deze reeks verdient het om een groot publiek te bereiken: we krijgen een prachtige, ontroerende strip voorgeschoteld! Ik had niet gedacht dat ik met zoveel belangstelling de walvisvaart uit de negentiende eeuw zou bestuderen!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.