Recensie

Servitude 1 De zang van Anoroer


Het is feest in het koninkrijk van "De zonen van de aarde". Koningsdochter Lërine trouwt er immers met Kiriël, de koninklijke wapenmeester. Al snel wordt duidelijk dat er onrustige tijden op komst zijn. Alsof de interne vetes van de edellieden het land nog niet genoeg verdelen, verschijnen er plots terug drekkars. Gevaarlijke vijanden die zich eeuwenlang koest hebben gehouden.

De meesten onder jullie zullen nu al wel doorhebben dat Servitude een klassiek, aan "Lord of the rings" schatplichtig,fantasy epos is. Van de landkaart op de binnenkaft over het tragisch heldengedicht op de eerste pagina tot trema's op de (plaats)namen, alle gangbare cliché's zijn aanwezig. En toch wordt je direct gegrepen door Servitude.

Het eerste dat je aandacht trekt zijn de fabuleuze tekeningen van Bourgier. De voorgrond van iedere plaat is enorm gedetailleerd, de achtergronden zijn meer flou, als een soort aquarelschilderij. Ook de inkleuring is van een zeer hoog niveau. Hoewel er enkel bruintinten gebruikt worden komt dit nooit repetitief of saai over.

Eens het verhaal wat op gang komt wordt duidelijk dat dit niet een album is om in een half uurtje te lezen.
Hier zit wat meer vlees aan de personages dan in een gemiddelde avonturenstrip. Persoonlijk vond ik het politieke gekonkelfoes best interessant om te lezen. Als David en Bourgier alle vijf geplande delen dit niveau kunnen aanhouden, dan hebben we hier misschien wel te maken met een klassieker in spé. Ik duim er alvast voor.

Liefhebbers van het genre kunnen deze met de ogen dicht kopen, de rest moet misschien maar even afwachten wat het niveau van de volgende delen is.

tekeningen : 9/10
verhaal : 7.5/10



Dit is een recensie van een gebruiker.