Al tien eeuwen is de Orbis, het Romeinse Galactische Rijk, in vrede. Maar plots laten de Hunnen van zich horen en veroveren Aquincum, een provinciale planeet. Tot overmaat van ramp sterft de Romeinse keizer. Hij wordt opgevolgd door de piepjonge Valentianus. Deze stuurt een dozijn jonge patriciërs naar Aquincum, die de Hunnen een voor een offeren aan Kerka, de godin van de chaos. Maar als na de moordpartij een vrouw levend uit de berg lijken tevoorschijn komt, zijn de Hunnen getuige van een mirakel: de godin Kerka is terug in hun midden. Tot grote vreugde van Atilla...
Laten we beginnen met het goede nieuws: de knappe tekeningen en de inkleuring doen bij momenten wat aan Marini denken en dat is altijd een compliment. Ook het idee van het verhaal is goed. De geschiedenis herhaalt zich telkens en zo is het dan ook mogelijk dat Romeinen en Hunnen in een verre toekomst nog eens tegenover elkaar staan. Ere wie ere toekomt, het idee van deze historische sciencefiction komt van Denis Bajram (Universal War One). Maar een goed idee is nog geen goed scenario, en daar is Morituri te salutant een schoolvoorbeeld van. De hoofdpersonages doen niets anders dan praten (onbegrijpelijk raaskallen is een beter woord), stoppen even om een paar soortgenoten te vermoorden, om vervolgens hun oninteressante gesprekken doodgemoedereerd verder te zetten. Ondanks het knappe tekenwerk een slaapverwekkend album.
Geplaatst op 23/11/2004
Citeren
