Twee totaal verschillende strips tegen elkaar afwegen is normaal zoals appels en peren vergelijken. Alleen zijn deze twee fruitsoorten bedacht door één en dezelfde persoon, namelijk de overleden Jacques Martin. In zijn laatste levensjaren heeft de heer Martin al zijn reeksen overgelaten aan andere scenaristen en tekenaars. Oude reeksen werden zelfs terug opgenomen.
Vraag is of dit zo een goed idee was? De reeksen waren al niet echt een succes op het moment dat de brave man nog leefde, dus hier kan men zich vragen bij stellen.
Loïs is een van die reeksen die men een nieuw elan wou geven. Deze in 2003 opgestarte reeks had al bij het begin problemen om echt te boeien. "Maar waarom zouden we de koe niet uitmelken tot ze volledig droog staat?", moet men gedacht hebben. Of Jacques Martin gelukkig zou zijn geweest met dit laatste nummer "De Apollo", dat gaat over een beeld dat de tuinen van zijne majesteit moet versieren, is twijfelachtig. Het scenario is nogal herkenbaar en soms iets te voorspelbaar. De tekeningen zijn grof en Martin onwaardig.
Tristan daarentegen is dan weer een 100% Martin strip maar heeft dan weer het nadeel dat je met een déja-vu gevoel het boek weglegt. Hier zijn de tekeningen zoals ze horen te zijn, maar het verhaal is dan weer zoals er 13 in een dozijn zijn. De scenarist moet gedacht hebben dat het erbij slepen van Katharen, een hot onderwerp voor het ogenblik, wat meer schwung zou geven aan het verhaal. Niets is minder waar.
Verzamelaars kopen deze strips sowieso, maar voor mensen met een beperkt budget zou ik willen aanraden om hun zuurverdiende centjes in andere strips te steken.
Geplaatst op 29/03/2012
Citeren
