stripINFO.be Forum - UGC

Over weinig nieuwe series of scenaristen/tekenaars is men zo lovend als over Leo en zijn Werelden van Aldebaran. De eerste reeks waar ook een integrale van werd uitgebracht kreeg al direct de wind van achter en werd zonder meer de hemel in geprezen. Het zou dus moeilijk zijn om daarna nog beter te doen.

Maar dat is dan zonder de waard gerekend. Leo heeft een fantastich grote fantasie. De werelden die door zijn hoofd dwalen zijn van een vindingrijkheid die grenzen aan het ongelooflijke. Dit samen met het feit dat alles nog steeds geloofwaardig overkomt is grote kunst.Kunst met de hoofdletter K. Je ziet dieren met zulk een merkwaardige structuur en/of beendergestel, maar je blijft het gevoel hebben van: Tiens dit zou wel eens kunnen.

Voor deze integrale zal de samenvatting bestaan uit slechts het eerste deel. Dit om het lezen van de hele strip voor jou niet te verbrodden.

Betelgeuze is één van die planeten die men onderzoekt om eventueel te koloniseren. De aarde is zo vervuild en overbevolkt dat de mensheid uitwegen moet zoeken. Dus na Aldebaran is Betelgeuze aan de beurt. De voornaamste voorwaarde om een planeet te kunnen bevolken is dat er op die planeet geen levend wezen mag zijn met hetzelfde intellect als de mens.
Een ruimteschip is vertrokken naar deze bol maar ondervind onderweg problemen. Een virus, sinds jaren een totaal ongekend iets, zorgt ervoor dat de computer volledig flipt. Enkele mensen kunnen het ruimteschip verlaten, de anderen, in hibernatie gebracht voor de reis, zijn, op twee na, verloren voor de kolonisatie.
Degenen die op tijd konden vertrekken van het moederschip landen op Betelgeuze en ontmoeten daar de Iums. Een diersoort die volgens de ene een hoge intelligentie heeft en volgens de andere een minderwaardig wezen is. De groep valt uiteen in twee rivaliserende kampen.
Tot Kim Keller op de proppen komt.

Dat Leo last heeft met vloeiende bewegingen is een item dat ik al x-maal heb vermeld. Bij velen zou dit dodelijk zijn, maar de vertelstijl van Leo is dusdanig dat je dit niet als storend ervaart. De meeslepende manier van vertellen sleept je mee in het verhaal en je beleeft de belevenissen van de actoren als één van hen. De typetjes die men neerzet zijn zo herkenbaar in een onherkenbare wereld. En dan heb ik het nog niet gehad over de zoveelste blijk van fantasie als je de dierenwereld van Betelgeuze ziet. Een extra katern geeft je een blik achter de schermen.

Prachtig epos, dus. Deze rap wegleggen en Kenya in de hand nemen. Want ja, ook deze is als integrale verschenen.

Leo for President.

Vorig jaar mijn eerste drukken doorverkocht, met het gedacht van de Integrales te kopen, maar het is er nog niet van gekomen. Moet ik dringend eens doen. Bedankt voor de herinnering. ;)

Kenya was de eerste Leo-reeks die ik gelezen heb, en ik was direct verkocht. Verleden zomer heb ik Aldebaran gelezen, en dat vond ik nog beter. Als Betelgeuze nóg beter is... dat belooft. Begin dit jaar heb ik de 5 delen op de kop kunnen tikken, na het lezen van deze recensie (het middenstuk heb ik voor de zekerheid overgeslaan) heb ik ze bovenaan de te lezen-stapel gelegd.

Aldebaran heb ik begin deze week uitgeleend aan een occasionele striplezer, benieuwd naar zijn oordeel.

je moet al een kniesoor zijn om leo's cyclussen niet goed te vinden. Kenia is inderdaad de mindere reeks van alle en is ook zo gewaardeerd op de site.

Dexter London, door hem geschreven, is toch behoorlijk zwak hoor. Maar Aldebaran is uitstekend, dat staat vast!