Om goed van start te kunnen gaan met dit verhaal heb ik direct een tip in de aanbieding: lees de vorige delen toch nog maar eens. Want er is tussen albums 1 en 6 (uitgegeven door L) niet zo veel tijd verstreken als tussen deel 6 en 7. Het zou al eens kunnen dat je vergeten bent waarom Sleilo er zo depressief bijloopt.
Na een hoop actie zijn onze vrienden nog steeds op zoek naar de Titanen en hun tocht brengt hen wel op zeer hoge hoogtes.
Wat zo leuk is aan deze reeks is vooral het tekentalent van Pellet. Ik sta versteld van al het moois dat hij uit zijn pen haalt. Met een consistentie die over de gehele reeks gelijk blijft. En eigenlijk is dat de draagkracht geworden van de reeks tot nu toe. Het 5de en 6de deel waren niet van dezelfde hoogstaande vertelkunst dan de andere albums.
Ook dit 7de album is niet zo denderend, maar je voelt dat Arleston weer een piste heeft gevonden om onze helden op weg te sturen die redelijk wat in petto heeft.
Dit nieuwste deel is dus geen hoogvlieger in de reeks maar toch beter dan de vorige 2 delen en het is leuk om te zien dat Pellet, mede dankzij de goed inkleuring van Goussale, ons een mooie fantasy wereld blijft voorschotelen.
Geplaatst op 19/03/2012
Citeren
