stripINFO.be Forum - UGC

Bloemenschrift
Deel 1 - Slechte orkestratie
Deel 2 - De laatste maat.

Prachtig en aangrijpend epos over de genocide op de Armenen door het Ottomaanse leger (voor meer uitleg over deze geschiedenis verwijs ik u graag door naar Wikipedia)
De twee delen vormen een afsluitend geheel en zijn tezamen uitgebracht waardoor je na deel één niet op je honger komt te zitten.

Een wereldbekend Turkse violist heeft in Parijs een optreden dat door velen bijgewoond wordt. Alles verloopt normaal tot een oudere man tijdens de voorstelling een beroerte krijgt. De man prevelt enkele woorden, waaronder het woord "bloemenschrift", die de muzikant zodanig boeien dat hij de volgende dag met een doosje chocolade naar de man in het ziekenhuis trekt. Dirkan Sarian begint daar het verhaal van zijn jeugd te vertellen over zijn jeugd als Armeense kleine jongen tegen Hasmet, de muzikant die de genocyde ook ontkend.
In 1915, de jongen is dan negen, worden alle Armeense mannen door het Ottomaanse leger uit hun huizen gehaald. Dit voor "hun eigen bescherming". De ouderen, vrouwen en kinderen worden later geëvacueerd en beginnen aan een lange mars tegen de dood. Een weg van lijden begint. Samen met de zus en de mama komen ze allerlei afgrijselijke situaties tegen.
Het Bloemenschrift komt pas op het einde van deel één op de proppen.

Na het gruwelijk uitgebeelde Medz Yeghern krijgen we met dit verhaal een meer menselijk kijk op de situatie. Scenarist Galadon gaat de verschrikkelijke beelden niet uit de weg, maar de tekeningen van Viviane Nicaise zorgen voor een gemakkelijker herkauwen en doorslikken. Ook al blijft het totaalbeeld aan je ribben kleven. De geschiedenis van deze bevolking, die door het Turkse volk nog steeds wordt ontkend en waar Armenen nog altijd met de rug worden bekeken, moet afschuwelijk zijn geweest. Wat mensen elkaar kunnen aandoen is onbegrijpelijk en dit maken we nog alle dagen mee.

Het is geen strip die je zomaar opzij legt, ook al wordt op het einde alles met de mantel der liefde bedekt. Het zet je tot nadenken en een traan wegpinken is toegestaan.

Een aanrader voor allen, al was het maar om een stukje geschiedenis tot je te nemen waar in de geschiedenisboeken niet al te veel van terug te vinden is.

Ga ook even kijken naar Het dossier op de site van Saga.