Een tweedelig geschilderd liefdesverhaal dat zich afspeelt in de tweede wereldoorlog? Dan denk je meteen aan
Gibrat, met “Het uitstel” of “Elke raaf pikt”. Deze Franse meester krijgt concurrentie vanuit Belgische hoek want ook
Philippe Jarbinet werkt met dit vierde deel zijn tweede tweeluik af dat zich afspeelt in deze woelige periode. In tegenstelling tot Gibrat spelen de verhalen van Jarbinet zich wel meer af aan het front. Jarbinet mikt daarmee een beetje hoger dan Gibrat, hij wil niet alleen een liefdesverhaal vertellen, hij wil ons ook nog eens op de gruwelijkheid en de zinloosheid van al dat geweld drukken. Hoofdrolspelers zijn enerzijds Gavin Jentro, een jonge Amerikaanse soldaat en anderzijds Joanne Delançay. Ze leerden elkaar kennen voor de oorlog, toen Gavin met zijn ouders op reis was in Normandië. Zes jaar later komt Gavin er terug op 6 juni 1944, de dag van de landing in Normandië. Tijdens de oorlog probeerden Gavin en Joanne elkaar brieven te schrijven maar de oorlog en de censuur maakten dit moeilijker en moeilijker. Joanne had zich aangesloten bij het verzet wat het nodige gevaar opleverde. Gavin overleefde de landing en vond een graf met daarop Joannes naam.
In het tweede deel gaan we verder kort na de landing, de Duitsers verdedigen de Calvados met man en macht, het gevaar voor de Amerikanen schuilt achter iedere haag. Had Gavin het graf van Joanne gevonden of was er toch een misverstand gebeurd?
Net zoals Gibrat zijn twee diptieken met elkaar verbindt door twee van de hoofdrollen aan twee zussen te geven, linkt Jarbinet zijn twee verhalen ook aan elkaar. Dit boek heet dan ook niet voor niets “Kruisende wegen”. Een van de hoofdrolspelers uit de eerste cyclus, de soldaat Luther Yepsen, sprak altijd over “het drama van Carentan”, waar hij per ongeluk een moeder en haar twee kinderen dood schoot. Blijkbaar waren dat de moeder en de broer en zus van Joanne, de jonge vrouw die een hoofdrol speelt in dit verhaal. Zo vormen de twee verschillende verhalen toch een geheel.
Om het verhaal nog wat meer diepgang te geven, geeft Jarbinet de vijand, de Duitsers ook een gezicht door in te zoomen op de situatie van Markus Grunewald, een jonge onervaren soldaat, en zijn vriend Hans Fischbacher die al gepokt en gemazeld is door de oorlog.
Voor mij is ook deze tweede dyptiek geslaagd, maar misschien toch enkele minpuntjes: als je de spanning wil opbouwen of Joanne nu dood is of niet nadat Gavin haar graf heeft gevonden, is het misschien niet zo interessant om Joanne af te beelden in het bevrijdde Parijs. Ook het laatste stuk van het verhaal, dat zich na de oorlog afspeelt vind ik een beetje te lang gerokken. Maar laat ons deze opmerkingen maar als spijkers op laag water zoeken beschouwen. Dit is zeker een aanrader!
