Hallo, ik ben Hadron en ik ben zwanger van een monster, neen geen man die velen gruwelijke dingen heeft aangedaan, maar een Drax… ! Ik ben van hen gered en ben gevlucht samen met mijn redders naar de enige stad die nog in de handen van de mens is. Medina!
Dat is een intro die kan tellen en die is maar één pagina van dit tweede deel in deze Scifi reeks. Dat Jan Dufaux niet toe is aan zijn eerste album dat wist je al. Hij heeft hitreeksen geschreven zoals Djinn, Jaguar, Jessica Blandy maar scheert vooral hoge toppen met Murena (die in onze top 100 reeksen ergens halfweg staat) . Steeds heeft hij zich met getalenteerde tekenaars weten te omringen en deze keer is het niet minder. Yacine Elghorri is de man die zich hier ten volle geeft om je een futuristische setting te brengen om ‘U’ tegen te zeggen. Medina is grauw, de mensen die er leven zijn moe gestreden, hun gezichtsuitdrukking zijn verkrampt van de dagelijkse spanning, de schrik en het vele strijden. Het toneel waarop de personages bewegen is opzettelijk in een grim sfeertje gedompeld. Je wilt hier echt niet leven, maar als het laatste mensenbastion heb je niet veel keuze. Elghorri heeft het helemaal bij het rechte einde om deze scènes zo gruwelijk te laten overkomen. De tekeningen zelf zijn ook ruw en soms kunnen de aangezichten wat beter maar door de gecreëerde sfeer kijk je daar vlug over heen.
Dufaux heeft niet veel moeite om je mee te nemen in een toekomst waar niemand wil van dromen. Misschien is het verhaal in dit tweede deel niet bijster origineel. Een portaal dat moet worden afgesloten. Het lijkt wel Half-Life (een van de beste computer games ooit verschenen) potverdorie. Maar je ervaart dit niet als hinderlijk want het samenspel tussen schrijver en tekenaar maken dat je al vlug verder leest. en het is dat wat Medina boven de middelmaat laat uitstijgen.
Medina is een beetje een ondergewaardeerde reeks voor velen en dat heeft waarschijnlijk te maken met de grauwe sfeer die je krijgt voorgeschoteld. Maar eenmaal je daar door kijkt zal het je aangenaam verrassen.
Geplaatst op 02/03/2012
Citeren
