stripINFO.be Forum - UGC

De kolonisatie van onbekende werelden zal nog lange tijd een droom blijven, maar Léo biedt ons reeds jaren een realistisch beeld van hoe het zou kunnen zijn. Na Aldebaran en Betelgeuze neemt hij ons deze maal mee naar Antares, een exoplaneet op 136 tot 600 lichtjaar (blijkbaar zijn de wetenschappers er nog niet echt aan uit) van hier. In de eerste albums kregen we een zicht op het semi-buitenaardse kind dat Kim, de hoofdrolspeelster, baarde en op de fanatieke religieuze sekte die de drijvende kracht is achter de kolonisatie. Veel gevaren van de planeet werden verzwegen omwille van financiële en religieuze redenen, waardoor de hoofdrolspelers uit de eerste 2 cycli ook nu weer, tegen hun zin in, terechtgekomen zijn in een ware nachtmerrie.

Episode 4 verhaalt verder over de terugtocht van het groepje dat in het tweede deel crashte, naar de thuisbasis. Natuurlijk zijn er heel wat obstakels te overwinnen. Deze zijn niet enkel van buitenaardse (en vaak erg angstaanjagende) oorsprong, maar worden evenzeer door de technische en de menselijke factor veroorzaakt.

De klemtoon in dit album ligt nog meer dan anders op de dialogen en de psychologische invalshoek die o zo belangrijk is bij kolonisatie. Op dit gebied schotelt de auteur ons niet steeds een even mooi, maar volgens mij wel realistisch, beeld op van de mannen. Macht (al dan niet gebaseerd op religieuze gronden) brengt blijkbaar het slechtste in de mens naar boven. De afkeer van Léo tegenover fundamentalistische godsdienst-aanhangers is ook in dit album weer erg voelbaar. Ook de gevoelens van de hoofdpersonages worden uitvoerig in beeld gebracht. Hierbij zijn langere dialogen soms onvermijdelijk. Gelukkig wordt er nergens overdreven en kunnen we op geregelde tijdstippen genieten van uitzonderlijke wezens.

In de tekeningen staan de mensen en buitenaardse creaturen centraal. De achtergrond is duidelijk van ondergeschikt belang. Dat het tekenwerk van Léo komt, zie je onmiddellijk: regelmatig een echte (overdreven) tandpastaglimlach, weinig gevarieerde emoties in de gezichten (hoewel moet gezegd worden dat de ogen al heel wat sprekender zijn geworden) en geen overvloed aan details. Maar je moet het de man nageven: alle zaken die van belang zijn, zijn aanwezig. Je gelooft dat de aanwezige wezens zouden kunnen bestaan en dat de transportmiddelen hun werk kunnen doen.

Besluit: deze vierde episode in de Antares-cyclus gaat verder op het gekende elan en daar moeten we niet rouwig om zijn. Laat deel 5 maar gauw komen!