Veel lezers weten reeds dat
Léo als geen ander een buitenaardse wereld weet te creëren met een uiterst originele fauna en flora. Ook in de reeks 'Verre Werelden' worden we vergast op heel wat merkwaardig materiaal.
Het verhaal van 'Verre Werelden' speelt zich af op de planeet Altair-3 (de helderste ster in het sterrenbeeld Arend) waar Paul Clauden op zoek gaat naar zijn vader die enkele jaren daarvoor emigreerde naar de planeet in de zoektocht naar een betere toekomst. Naast bizarre inheemse wezens, lopen er ook andere buitenaardsen rond: Stepanerks (kreeftachtig uitziende wezens die erg slim en sterk zijn). Over de aanwezigheid van deze wezens in de strip lopen de meningen uiteen. Het hoge deus ex machina-gehalte dat het hoofdrol spelende exemplaar uitstraalt, ligt hierbij aan de basis. Op dat gebied verandert er in dit album trouwens niet veel: de alien haalt Paul vaak uit netelige situaties, waarbij je het gevoel hebt dat de auteur er zich iets te gemakkelijk vanaf maakt.
Waar we in de eerste 3 delen veel nieuwe informatie en mystieke gebeurtenissen voorgeschoteld kregen, draait het in dit deel zowat uitsluitend om de zoektocht van de jonge Paul naar zijn vader. Er zijn geen wereldschokkende toevoegingen aan de duistere redenen van vertrek van de oorspronkelijke inwoners van Altair-3 en ook de hoogontwikkelde beschaving die vermoedelijk kwantumpoorten (een interstellair transportmiddel) gebruikt, laat niets meer van zich horen. Dit zorgt ervoor je na het lezen het gevoel overhoudt dat dit album er meer is om de reeks nog wat te rekken en uit te melken in plaats dat het een meerwaarde biedt. Er is slechts 1 grote onthulling (die ik vanzelfsprekend niet verklap) die doet vermoeden dat vervolgdelen nog heel wat boeiends kunnen brengen. Ook de laatste bladzijde laat uitschijnen dat deel 4 wel eens een heel andere kant zou kunnen opgaan.
Over de tekeningen van Icar zijn de meningen waarschijnlijk verdeeld. Er zijn veel gelijkenissen met het werk van de scenarist in 'De werelden van Aldebaran'. Echt super is dat dus niet. Hij slaagt er wel in om, zonder al te veel te raken aan de gekende sfeer van Léo, meer gevoel te leggen in de gezichten. En laten we eerlijk zijn: dat kan zeker geen kwaad. Uit commercieel oogpunt is het vermoedelijk geen slechte zaak om de reeks een zelfde 'look and feel' te geven als de werken waardoor Leo zo bekend werd. Maar feit blijft dat het tekenwerk sterk ondergeschikt is aan de vertelling die gebracht wordt. Stiekem vraag ik me af wat dit verhaal zou geven indien het door een tekenaar als
Philippe Buchet of
Adrien Floch zou gebracht worden.
Besluit: dit vierde deel in het vertelsel over de gekoloniseerde planeet Altair is eigenlijk overbodig. Behalve in het verhaal over de zoektocht naar Pauls vader biedt dit album niets nieuws. Dit neemt echter niet weg dat het een vlot een aangenaam leesbaar album is.
Recensies over de andere delen:
deel 1
deel 1 en 2
deel 3
Geplaatst op 12/02/2012
Citeren
