stripINFO.be Forum - UGC

Liefhebbers van de (wat dan heet) betere strip keken al een tijdje reikhalzend uit naar de nieuwste van Craig Thompson. Zijn strip 'Een deken van sneeuw' scheerde namelijk heel hoge toppen bij critici én bij het publiek, met hoge verkoopcijfers tot gevolg. De release van Habibi verliep zelfs wereldwijd. In onze contreien kwam de Nederlandstalige versie tegelijk met de Engelstalige op de markt, een marketingstrategie die wel vaker voorkomt bij Engelstalige boeken. Wacht de uitgever te lang met zijn vertaling, dan loopt hij het risico dat een groot deel van de lezers de Engelse versie al gekocht heeft.

Thompson heeft zeven jaar aan Habibi gewerkt. Zeven jaar, en ondertussen maar één strip uitgegeven, die eigenlijk meer een reisverslag was. Zeven jaar, een eeuwigheid, maar het is wel een strip van bijna 700 pagina's geworden. Met zo'n 100 pagina's per jaar heeft hij dus eigenlijk wel sneller gewerkt dan vele van zijn Europese collega's.

Het hoofdverhaal: Dodola, een jonge slavin, loopt weg met een zwarte kleuter, Cham, en samen groeien ze op in een schip midden in de woestijn. Om aan voedsel te komen, biedt zij haar diensten aan passerende karavanen aan. Gaandeweg groeit de liefde van Cham voor Dodola, maar Dodola voelt veeleer een moederliefde voor hem. Opeens wordt Dodola meegenomen naar de harem van de sultan. Jaren blijven ze gescheiden. Cham trekt naar de stad. Overleven is echter geen lachertje. Hij komt terecht bij een groep eunuchen, en sluit zich bij hen aan. Hij wordt echter opgemerkt door de hofhouding van de sultan en komt terecht in de harem, waar hij Dodola aantreft. Samen lopen ze weer weg. Dodola wil echter een kind, iets wat de Cham haar niet meer kan bieden. Komen ze dit te boven?

Op het eerste gezicht is Habibi dus een tragisch liefdesverhaal, maar het is veel meer dan dat. Het is een verhaal over verkrachting, en hoe mensen daarmee omgaan. Dodola wordt al op heel jonge leeftijd uitgehuwelijkt, en dat bepaalt hoe ze later tegen seksualiteit aankijkt.

De islamcultuur speelt een heel grote rol in het boek. Je hebt niet alleen de setting, het imaginaire sultanaat Wanatolië; een centrale rol is ook weggelegd voor de Koran. Dodola vertelt verhalen uit het heilige boek van de moslims om Cham op te voeden. Deze verhalen doorkruisen het hoofdverhaal en hebben een grote invloed op de strip.
Spijtig genoeg zorgen deze 'interventies' ervoor dat de vaart aanzienlijk uit het verhaal genomen wordt. Dat maakt dat je als lezer soms echt moet doorbijten, vooral als Thompson weer doordramt over 'het magische vierkant'. Je merkt dat Thompson zich echt verdiept heeft in de Koran, maar hij stopt er gewoon veel te veel in. Net als het hoofdverhaal weer wat op gang komt, verbreekt hij het vertelritme. Vooral het begin en het einde zijn echt taaie stukken om te doorworstelen. De verleiding is groot om sommige passages gewoon over te slaan. Volg je het hoofdverhaal, dan krijg je een heel mooie vertelling over twee jongen mensen die op zoek zijn naar elkaar.

Ook de setting is ietwat verwarrend. Het lijkt of je in verschillende tijdvakken zit, terwijl de personages maar hoogstens vijftien jaar verouderen. In het begin van de strip waan je je in een pre-industrieel kalifaat; het plezierjacht waarin Cham en Dodola schuilen, lijkt uit het interbellum afkomstig. De volgende plaat zie je een blikje frisdrank in een riool drijven of een tankwagen voorbijrijden. Uiteindelijk plaatst Thompson zijn twee hoofdpersonages in een hypermoderne industriestad, compleet met wolkenkrabbers.

Positief dan weer is dat Thompson de Arabische kalligrafie in zijn boek met veel verve gebruikt. De cover alleen al geeft een idee met welke mate van detail hij zijn platen getekend heeft. De strip bevat dan ook vele tekentechnische pareltjes. Soms lijken de tekeningen echt 'Will Eisner'-achtig, andere platen, vooral dan waarin er geesten voorkomen, lijken dan weer uit de pen van David B. te komen. Naarmate het boek vordert, lijken de tekeningen zelfs nog verfijnder te worden. Prachtig.

Evenveel indruk als 'Een deken van sneeuw' heeft Habibi niet gemaakt. Waar de eerste uitblonk in eenvoud, voelt deze Habibi te geconstrueerd, te veelomvattend en te moeilijk opgebouwd aan. Het opzet lijkt te groot, niet alleen qua omvang, maar ook qua thema's. Hoewel de Koranverhalen wel een functie in het verhaal hebben, had Thompson het evengoed met veel minder bijverhalen kunnen stellen. Dat zou de leesbaarheid (en mijn polsgewricht) zeker ten goede gekomen zijn.

Deze staat op één bij de meest ontgoochelende strips van 2O12. :(

De verwachtingen waren natuurlijk erg hoog gespannen.

Wel door deze recensie was de verwachting toch al wat getemperd. Maar toch.... :(

na een 100 tal bladzijden aan de kant gelegd en nooit meer geopend. Ook geen intentie meer om dat te doen.

Er zijn mensen die dit super vinden en daar kan ik in komen. Het heeft wel iets maar voor deze jongen niet genoeg om er me achter te zetten.

Ik moet 'm nog lezen. Ik verwacht geen nieuwe Deken van sneeuw, ik ga gewoon zien wat 't wordt :)

Ik moet er ook nog aan beginnen. Als het qua leesgevoel ook maar een beetje in de buurt komt van 'Blankets' ben ik al tevreden!

Habibi is een totaal ander boek dan Blankets. Ik vond Habibi een beetje overambitieus. Prachtig getekend wel.

Klopt. De tekeningen zijn prachtig, zelf meer dan dat, maar het verhaal kon in 300 pagina's gewauwel minder.

zoals ik zei: te groots opgevat en te veel zijsprongen, maar prachtig getekend...