Sam Lawry is een leuk reeksje waarvan de verhalen telkens tweeluiken zijn. Met dit zesde deel komt er een einde aan de reeks omdat de scenarist
Hervé Richez zich meer wil gaan toeleggen op de in Frankrijk erg populaire reeksen over humor in beroepen.
Chetville, det tekenaar, nam de reeks na twee delen over van Mig, die zich wilde concentreren op Messenger. Dat kwam de tekeningen ten goede, ze zijn realistischer. Ook de nieuwe inkleurder zorgde voor minder schelle kleuren.
Sam Lawry is een Amerikaan die tijdens de Vietnamoorlog gewond raakte aan zijn hoofd. Daardoor krijgt hij plots visioenen als hij bij iemand staat die bijna zal sterven: hij ziet hoe dit zal gebeuren. In de eerste cyclus, die zich tijdens die oorlog afspeelt, probeert hij zijn jongere broer van het noodlot te redden. De tweede cyclus speelt zich enkele jaren later af. Sam zorgt in Amerika voor de weduwe van zijn broer en hun zoon. Ongewild raken ze betrokken in een politiek spel tussen een senator met grootse plannen, en de C.I.A.
In de derde en laatste cyclus die zich afspeelt midden in de jaren zeventig, worden we met een spionagethriller geconfronteerd. Door zijn speciale gave wordt Sam betrokken in een project van de C.I.A. om via “
remote viewing” binnen te dringen in de geheime installaties van de Russen. Die remote viewers zijn mensen met een speciale mentale capaciteit die door zich sterk te concentreren op een bepaalde foto, de omgeving rond die foto kunnen reconstrueren. Die mensen zijn dus een soort van gesofisticeerde spionage satelliet avant-la-lettre!
Helaas zit er een mol in de organisatie, en raken de gegevens tot bij de K.G.B. Door een overloper wordt de verdenking al vlug op Dexter, een oude bekende van Sam Lawry uit de vorige cyclus, gelegd. Maar is hij wel een dubbelspion of wordt hij op zijn beurt weer gemanipuleerd?
Zoals je uit dit kort overzichtje ziet heeft Sam Lawry al heel wat meegemaakt in zijn korte stripcarrière. We krijgen drie totaal verschillende verhalen voorgeschoteld en het personage was voor mij nog niet opgebruikt. Natuurlijk moet een reeks niet gerokken worden tot in het oneindige, maar er was toch nog potentieel genoeg in het personage om er nog wat mee aan te vangen.
Geplaatst op 24/10/2011
Citeren