Het lijkt wel of men niet uitgepraat geraakt over
Hergé. De tel ben ik kwijtgeraakt, maar ik vermoed dat dit het elvendertigste boek is over deze brave man.
"Nog één", zie ik u denken. Wel ja. En niet zomaar een boek. Het is geschreven door, volgens velen, de grootste kenner over Hergé en zijn creatie. Philippe Goddin werd geboren in 1944 en heeft dus zijn hele jeugd kunnen genieten van de strips die Hergé geschreven en getekend heeft.
Hij bestudeert ondertussen al meer dan dertig jaar het werk van Hergé en publiceerde reeds verscheidene boeken over de man. Door zijn passie heeft hij zelf een vriendschappelijke relatie kunnen opbouwen met Hergé en zijn vrienden/collega's. Het is dus niet de minste die dit drieluik op de wereld heeft gebracht.
Maar waarom nog een boek? Is niet alles reeds gezegd? Alle interviews zijn reeds ettelijke malen gepubliceerd en zijn leven is al zodanig uitgepluisd dat ik bijna durf te denken dat men weet welk wc-papier in huize Hergé werd gebruikt.
En dat is het hem juist. We kennen het leven van Hergé en van Kuifje zo goed als allemaal. Maar wat deze drie delen doen is het leven tezamen laten lopen met de creaties van de Kuifjestrip. Het gaat hem niet zozeer om het leven van Hergé, maar over wat deze man in welke periode van zijn leven op papier heeft gezet of verwezenlijkt heeft wat verband houdt met Kuifje. Dus ook de nieuwjaarskaarten, tekenfilms en de nevenactiviteiten op stripvlak komen aan de beurt.
Over zijn scheiding en relatie met zijn vrouw(en) komen we minder te weten. Dit wordt ook aangehaald, maar bevat niet meer dan een lijntje uitleg om dan terug over te gaan naar het belangrijkste in het leven van de tekenaar.
Ook de uitbreiding van de studio Hergé komt vaak terug in het boek en we komen meer te weten over wie wat gedaan heeft. Bob de Moor, bijvoorbeeld, was één van de drijvende krachten in deze studio.
In 1950 heeft Hergé 15 albums uitgebracht. Van 1950 tot 1985, het jaar van zijn dood, maakt hij er slechts acht. De man had zoveel ideeën en had nog zoveel kunnen betekenen voor het Belgische striplandschap, maar het heeft niet mogen zijn. Vanaf 1980 werd hij ziek en heeft tot 1985 gesukkeld met zijn gezondheid. Gevolg: weinig nieuwe dingen werden op papier gezet. Eén van zijn laatste grote projecten was het ontwerp voor de muurschildering van het metrostation Stokkel. (wat er me doet aan denken dat ik daar eens snel naartoe moet gaan!)
Neen, ik ben geen Kuifje-fan. Ik ben zelf geen groot lezer van Hergé's werk. Integendeel. Allemaal een beetje voorbijgestreefd. Maar dit boek heeft me de ogen geopend en ervoor gezorgd dat ik een ongelooflijk respect voor de man ben gaan krijgen.
De stijl van Goddin is naar mijn hart. Korte to-the-point zijnde teksten aangevuld met heel veel beeldmateriaal. Om je de mate van grootte van tekst en tekening te geven: op een dubbele pagina bestaat gemiddeld één achtste uit tekst, al de rest zijn illustraties. Prachtig gewoon.
Voor elke liefhebber een must, voor diegenen die Hergé zo goed kennen als mezelf: een opsteker.
Maar om toch niet al te lovend te lijken: jammer dat de teksten bij de tekeningen niet vertaald zijn, maar ja, het is dan ook het originele werk en was Hergé niet Franstalig?
De pachtige site over Kuifje:
http://www.tintin.com/nl/Het Hergé-museum:
http://www.tintin.com/nl/Eén van de weinige interviews van Hergé:
http://www.youtube.com/watch?v=IZuCyNHWvDgDe trailer van de nieuwe film:
http://www.youtube.com/watch?v=LqBXRyDFP7oEen totaal overbodig filmpje maar toch leuk :-)
http://www.youtube.com/watch?v=VPwFg5UItgQ&feature=related
