In 1988 (dat is inmiddels reeds 23 jaar geleden!) lanceerde Dupuis een nieuwe ambitieuze collectie waarin auteursstrips een welverdiende plaats zouden krijgen. Gevestigde waarden als Cosey kregen uiteraard een plaats, maar ook nieuwkomers als Marvano, die toen nog geen echte volwaardige eigen strips had gepubliceerd, kregen een kans om zich te bewijzen.
Jean Van Hamme was toen reeds geruime tijd een grote naam in de stripwereld dankzij Thorgal en XIII. Hij was een van de mensen die aan de oprichting van deze nieuwe collectie mee werkten en schreef ook zelf een nieuwe reeks om dit kind een prominente plaats in het striplandschap te verzekeren. Naar bronmateriaal moest hij niet lang zoeken, hij had immers reeds lang de ideeën voor deze reeks in de kast liggen met de bedoeling er een televisie serie van te maken, maar de zenders vonden het onderwerp te donker en haakten af. Toen de uitgever Van Hamme voorstelde aan Griffo, was Van Hammer vastberaden: deze debuterende tekenaar was de perfecte keuze voor wat hij in gedachten had. En zo werd S.O.S. Geluk herboren als auteursstrip.
In de eerste 2 albums van S.O.S. Geluk krijgen we telkens 3 korte verhalen die los van elkaar staan, maar ze hebben duidelijk een overkoepelend thema: de protagonisten stellen zich vragen bij de werking van de maatschappij en komen daardoor grondig in de problemen met de autoriteiten of verdwijnen zelfs helemaal. In 't eerste opzicht lijkt die maatschappij sterk op de onze, maar naar mate de verhaaltjes elkaar opvolgen, wordt meer en meer duidelijk dat het hier om een totalitair regime gaat, dat alles en iedereen op de voet volgt. Het motto lijkt wel: "You are free to do as we tell you."
In het derde album brengt Van Hamme ons slechts één, weliswaar langer verhaal, dat alle voorgaande meesterlijk laat samenvloeien tot een boeiend geheel. Het roept echter ook veel vragen op over de maatschappij in deze reeks, maar tegelijkertijd trekt het ook tal van paralellen met onze eigen gemeenschap.
Toen deze reeks 23 jaar geleden verscheen, waren tal van concepten die Van Hamme in vraag stelde nog fictie, vandaag zijn vele daarvan in voege, sommigen bij ons, sommigen enkel in het buitenland, vaak in een iets andere vorm, maar wel duidelijk herkenbaar. Daarom is dit album, zo veel jaren na datum, nog steeds even relevant als toen het verscheen. Het is eigenlijk schokkend om zo expleciet op de gevaren van een dergelijke maatschappij gewezen te worden, terwijl we er eigenlijk midden in zitten. Misschien niet even extreem als in de reeks voorgesteld, maar de overeenkomsten zijn frappant!
Maar het album is meer dan dat. Van Hamme is immers een vakman, en vergeet geen seconde dat de meeste mensen een strip lezen voor een goed verhaal en ook voor de ontspanning. Nergens wordt het verhaal belerend of zwaar. Je kan het even goed lezen zonder er te hard bij na te denken en nog uitstekend volgen, en je goed vermaken.
Het tekenwerk van Griffo, die toen vooral in de reclamewereld actief was en nog maar nauwelijks strips op zijn palmares had staan, zijn uitstekend. Hij gebruikt een zeer klassieke, realistische stijl en bladindeling die het verhaal ten allen tijde uitstekend ondersteunen en nergens de aandacht onnodig naar zich toe trekt. Gewoon puur vakwerk. Enkele trekjes die later herkenbaarder zullen voorkomen in Griffo's werk zijn hier echter ook al te bespeuren, zoals de soms nogal grote voorhoofden van de personages. Ik vind het steeds boeiend om te zien hoe je in ouder werk van een tekenaar toch al stijlelementen kan terugvinden die later bijna een handelsmerk worden.
Net als die andere grote klassieker die toen in Vrije Vlucht verscheen, De Eeuwige Oorlog, brengt Dupuis deze trilogie nu opnieuw uit in een zeer netjes uitgevoerde integrale met voorwoorden van Van Hamme en Griffo die terugblikken op de reeks. Ook het nawoord van Van Hamme, waarin hij expliciet de paralellen met onze huidige samenleving trekt, is een uitstekende aanvulling op de verhalen en alweer zeer boeiend, maar ook leuk om te lezen.
Op de inkleuring na, die duidelijk niet de huidige trends volgt - maar nergens slecht of lelijk is - is dit album nog niet verouderd. Het verhaal staat als een huis en het tekenwerk is tijdloos. Een sterke aanrader voor elk stripliefhebber.
Geplaatst op 15/10/2011
Citeren
