stripINFO.be Forum - UGC

De titel van het nieuwste album van Edmond Baudoin verklaart al een deel van de inhoud: Amatlan is namelijk een stad in Mexico. Dit album is dan ook een soort van reisverslag naar Mexico. Hij trekt naar Amatlan om een oude geliefde, Neige, terug te ontmoeten.
Het is geen alledaags stripverhaal geworden, maar dat kan je van Baudoin wel verwachten. Het album is een soort aaneenschakeling van grote tekeningen, stripfragmenten en doorlopende tekst. Soms is de tekst naast de tekeningen zelfs doorstreept, als om er op te wijzen dat de teksten niet herwerkt zijn, en rechtstreeks zijn overgenomen uit een dagboek/schetsblok. De teksten zijn ook zo opgesteld; soms enkele lijnen uitleg bij een grote tekening, dan grotere tekstblokken, weg en weer springende gedachten van een twijfelende auteur. Ook de tekeningen zijn afwisselend: de ene keer in dikke lijnen, de andere keer werkte hij met een fijnere lijnvoering. “Amatlan” is uitgegeven op een liggend formaat zodat de grote tekeningen meer tot hun recht komen.
We krijgen niet alleen een reisverslag voorgeschoteld, er wordt ook nagedacht over de liefde, het leven en de dood. De twijfel over de liefde is vooral te verklaren door het leeftijdsverschil tussen Baudoin en Neige. Hij is een zestiger terwijl zij nog maar net de dertig is gepasseerd. Daarnaast heeft Neige ook al een moeilijke jeugd achter de rug. Om zichzelf in te dekken creëert de auteur met Mathieu een jonger alter ego voor zichzelf.
Zoals je al kan vermoeden is dit geen stripverhaal geworden dat je eens leest als je eens een half uurtje over hebt en je je nog wat wil ontspannen. Je bent al vlug een uur bezig met het wegdromen bij de tekeningen en het verwerken van de soms wel grote happen tekst.
Het geheel kon me wel bekoren en het is een van de meest open verhalen van Baudoin die ik al voor ogen kreeg. Het is veel toegankelijker dan bijvoorbeeld “De zang van de walvissen” dat enkele jaren geleden verscheen in de collectie vrije vlucht bij dupuis. Laat je dus zeker niet afschrikken als je het stripverhaal gewoon doorbladerd en je niet direct een waw-dat-moet-ik-hebben-gevoel krijgt. Amatlan laat zich het best consumeren als je er de tijd voor neemt, en dan wordt de voldoening des te groter!