Met het Lijdende Leiden was er terug een Sus en Wis zoals ik ze het liefst heb: op ludieke manier een stapje zetten in het verleden. Hoe groot de bakken kritiek tegen het auteursduo ook zijn, ze slagen er toch regelmatig in om in minder gunstige omstandigheden een degelijke strip te maken (véél minder stroken dan vroeger en de oudere lezers hebben teveel nostalgie naar de zgn. betere verhalen van VDS en Geerts).
Het Lijdende Leiden is een goed getekend verhaal, edat zich afspeelt tijdens de 80-jarige oorlog, en de auteurs tonen zich in verschillende kwinkslagen en tekeningen ook grote kenners en liefhebbers van het repertoire van hun voorgangers (tijdreis via een groot boek, het Leiden en zijn bewoners dat veel doet denken aan het eerste avontuur op Amoras,...).
Suske en Wiske hebben al meerdere avonturen beleefd in die periode en als je een klassement zou maken van de beste verhalen behoort nummer 315 zeker bij de beteren. Het Spaanse Spook is legendarisch en onaantastbaar; maar de nieuweling scoort zeker beter dan pakweg 'De Zingende Kaars'.
Zelf geloof ik in de magie van de reeksen die stoppen wanneer de tekenaar en/of scenarist het uit vrije wil,of gedwongen door Magere Hein, voor bekeken houden; maar voor Suske en Wiske is die weg terug niet meer mogelijk. Ik hoop echt dat de auteurs de kritische noten registreren maar niet aan zich laten vreten. Het overkomt alle opvolgers; maar bij dit team is het afbraakwerk veel minder terecht dan bij reeksen als Asterix, De Rode Ridder of Robert en Bertrand.
Geplaatst op 29/09/2011
Citeren
