Vampiers zijn al een tijdje weer helemaal 'in'. Hun succesverhaal van de laatste jaren is vooral te danken aan de Twilight-boeken en hun verfilmingen (de eerste
graphic novel over deze reeks is sedert kort een feit). Voor het iets volwassener/ouder publiek kwam er dan de tv-reeks 'True Blood' (waarvan trouwens ook
comics zijn verschenen). Op stripvlak hernam uitgeverij
Daedalus, waarschijnlijk onder impuls van het recente succes van het thema, de reeks Zang van de Vampiers. Een andere bekende reeks onder dit trefwoord is '
De Aasgieren'. Opvallend is dat alle voorgenoemde vampierverhalen een heel eigen invulling geven aan het begrip
vampier. Zeker de eerder vermelde stripreeks van Daedalus wijkt zwaar af van wat mensen voor ogen hebben als de bloedzuigende nachtwezens vermeld worden. Met 'Dracula de Ondode' brengen
Michel Dufranne (scenario) en
Piotr Kowalski (tekeningen) een verhaal dat gebaseerd is op het vervolg van Bram Stokers 'Dracula' uit 1897. Dat boek werd geschreven door Dacre Stoker en Ian Holt en gaat kortgezegd over het volgende:
“Het verhaal begint in 1912, vijfentwintig jaar na de gebeurtenissen in Dracula. Dr. Jack Seward, nu een aan heroïne verslaafde verschoppeling, jaagt door heel Europa op vampiers. Intussen verlaat Quincey Harker, de zoon van Jonathan en Mina Harker, de universiteit om zich te richten op een carrière in het theater.”
Aanvankelijk was ik niet gewonnen voor dit stripboek. De reden hiervoor was te zoeken in het feit dat ik niet bekend was met Bram Stokers Dracula uit 1897. Daardoor kwam het geheel behoorlijk verwarrend over en voelde ik me niet echt betrokken bij de personages. Het aanwezig zijn van flashbacks die een en ander verduidelijken, veranderde hier niet veel aan. Na het bekijken van
de film kreeg ik een andere visie. De achtergrond werd heel wat duidelijker en ook de onderlinge relaties wonnen heel wat aan geloofwaardigheid. Alles werd intrigerender toen ik enig opzoekingswerk deed over de vrouwelijke vampier die in dit album de hoofdrol speelt:
Elisabeth Báthory (1560-1614) was een Hongaarse gravin en tevens de beroemdste seriemoordenaar in de Slowaakse en Hongaarse geschiedenis (haar vermelding in het Guinness Book of Records als moordenares met de meeste doden op haar naam zegt genoeg). Haar historische bijnamen zijn onder meer 'Bloedgravin' en 'Gravin Dracula'. Hoe ze de dood overwon en nog enkele honderden jaren als vampier kon overleven om dan op te duiken in het leven van de vampierjager Jack Seward, krijgen we misschien te lezen in een van de vervolgen.
Door een gebrek aan voldoende gegevens lost het album z'n verwachtingen niet direct in, maar dit kan nog een sterke reeks worden als de volgende delen opheldering brengen over enkele vragen én er niet verder van uitgegaan wordt dat alle potentiële lezers over een berg achtergrondkennis beschikken.
De tekeningen zijn, zoals te verwachten van een vampierenverhaal dat zich situeert rond 1900, duister; de kleuren over het algemeen vrij flets. Het komt de sfeer alleszins ten goede en versterkt het tijdskader waarin deze thriller zich afspeelt. De bloedige scènes zijn niet aanstootgevend en voelen ook niet als horror aan, mede doordat bloed immer zwart wordt gekleurd. De auteurs willen in de eerste plaats het verhaal brengen, en het is dus niet zo dat het bloed bladzijden lang van het papier druipt. Integendeel, de gruwelijke scènes zijn vrij braaf in beeld gebracht en maken ook niet de hoofdbrok van de 48 bladzijden uit. Kowalski is niet steeds even nauwgezet in z'n tekeningen, maar het geheel getuigt toch van het nodige vakmanschap.
Besluit: liefhebbers van het genre zullen dit album waarschijnlijk wel smaken. Aan iedereen die niet bekend is met het oorspronkelijke verhaal, kan ik maar 1 ding aanraden: lees eerst het originele boek of de strips die erop gebaseerd zijn. Ook het bekijken van
de film uit 1992 kan soelaas brengen. Al bij al blijft het jammer dat de auteurs en/of uitgever niet een paar bladzijden hebben besteed aan de verduidelijking van enkele historische feiten.
