stripINFO.be Forum - UGC

De eerbiedwaardige Rysta Fukkatoe wordt onder druk gezet om de verloren dochter van een knappe deerne te vinden. Daartoe verdiept hij zicht in het opzoekingswerk dat verricht is naar trollen, meerbepaald een groepje dat leeft in Pahlompe. Als lezer mogen we meelezen in deze documenten, die vreemd genoeg opgemaakt zijn als strips. Vlijtige mensen, die medewerkers van Fukkatoe!

De titel van dit album is "Het verhaal van Waha" maar eigenlijk is dat wat misleidend. Dat verhaaltje beslaat immers enkel de tweede helft van het album. De eerste helft wordt gevuld met voornamelijk gags van 1 tot 4 paginas waarin alle clichés over trollen eens goed in de verf worden gezet.

De tekeningen zijn als vanouds van topniveau. Mourier heeft een zeer aangename lijnvoering, zijn tekeningen zitten vol details en nergens is de mis-en-scène gezocht of banaal. Zijn vlotte tekenwerk draagt zeker bij tot de vloeiende leesbaarheid van deze reeks. De inkleuring moet echter niet onderdoen voor de tekeningen. Nergens opzichtig, maar overal met veel oog voor detail aangebracht.

Het verhaal van Arleston, deze keer zonder Melanyn is wat magertjes. Als je de helft van je album moet stofferen met gagjes die niets met het thema van het album te maken hebben, dan weet je hoe laat het is.
De zoektocht van Fukkatoe en de jeugd van Wahag als verhaal is mager en niet zo bijzonder. Maar 't is wel met vakkennis op papier gezet. Het verveelt geen seconde, leest zeer vlot en 't is amusant. Nergens lig je krom van het lachen, maar soms ontlokken de grappen je wel een glimlach.

Ik had 't gevoel dat Arleston hier op automatische piloot bezig was. Toen hij merkte dat zijn verhaal eigenlijk niet lang genoeg was, besloot hij dan maar extra gags toe te voegen in plaats van het verhaal verder uit te diepen. Dat is jammer.

Zelf was ik gestopt met het lezen van de Tollen van Troy en Lanfeust van de Sterren reeksen toen Talent respektievelijk delen 8 en 5 uitbracht. Niet dat ik toen al wist dat Talent er zelf de brui zou aan geven. Neen, in die periode stonden beide reeksen bol van de verwijzingen naar hedendaagse elementen: superspionnen, iPods en dies meer. En dat vond ik eerder flauw dan grappig. In dit album worden we daarvan gespaard en blijft alles netjes binnen het universum zoals dat in de eerste albums voorgesteld werd, en dat is maar best ook.

Dit album mag dan al onorigineel zijn, feit blijft dat het voor een korte tijd een leuke en vlotte leeservaring levert. Het is zeker geen uitschieter in de reeks, eerder meer van 't zelfde, maar zeker niet het zwakste album van de reeks. Liefhebbers van deze reeks zullen maar al te blij zijn dat er een nieuw deel is dat hen meer geeft van hetgeen ze zo leuk vinden.

Leuke recensie Surya.... Vooral de bovenstaande zin bleef hangen. Dit gevoel deel ik absoluut met je. Onderhand al heel wat delen van al zijn reeksen. Zucht... en toch blijf ik ze aanschaffen als ze uitkomen. 'Guilty pleasure...!'

Wel, de eerste delen van zijn reeksen zijn meestal leuk, maar daarna schakelt hij dus altijd die automatische piloot in, en dat is jammer. Zo ben ik met Ythaq ook gestopt na 3 of 4 delen.