Die goede oude western. Aaah, melancholie en jeugdsentiment. Zowel in film als in strip.
Wie herinnert er zich niet die oude western waarin de goede in het wit was gekleed en de slechte in het zwart. En daar had je nog verschillende schakeringen tussen.
En in de strip? Jerry Spring, Blueberry, Durango en consoorten. Waar de colts losjes in de holster zitten en de handjes op heuphoogte wiegen, klaar om zijn opponent omver te knallen?
Wel het genre heeft een nieuwe one-shot die het in de rubriek "Wilde Westen" kan opnemen. Een jonge premiejager komt in Bartlesville waar sheriff Jude Stanton de plak zwaait en waar geweld reeds lang verbannen is. De jonge man heet, volgens de naam in het register van het hotel waar hij overnacht, Jedediah Cooper. Deze naam is blijkbaar geen onbekende en iedereen behandelt hem met ontzag. Een hoertje, zwaar misvormd in het gezicht, zoekt contact met Jedediah net op het moment dat de sheriff, die ondertussen ook de naam van de man kent, de bar van het hotel binnenstapt om de pistolen van Jedediah op te eisen. Iets wat standaard is in het stadje. Het komt tot een woordenwisseling en een duel staat er aan te komen. Maar door tussenkomst van het hoertje kan met dit duel uitstellen tot
na de nacht. Een nacht waarop zij de man voor haar alleen kan opeisen.
Wie is die Jedediah Cooper en is dit wel de man die voor ons staat? Hoe komt het dat het hoertje zo verminkt is en hoe loopt het duel af? Dit wordt allemaal uitgelegd in deze knappe western-strip.
Schitterende tekeningen en weinig tekst. Het genot van een tekenverhaal pur sang. Wil je strips met meer tekst kan je evengoed een boek gaan lezen ;-)
De tekeningen van
Guérineau, ook gekend van
De Zang van de Vampieren, zijn van een pracht en van een realisme die ondergetekende hoog in het vaandel draagt. Ook het zonder schroom laten zien van het mannelijke geslacht is revolutionair. Of je moet in de Zwarte Reeks zitten bladeren natuurlijk. Reeds lang vraag ik me af waarom de vrouw naakt mag getekend worden in al haar schoonheid en dat er bij de man op de meest intieme plaats steeds een laken, knie, kussen of andere decoratief en verbergend item moet toegevoegd worden. We zitten hier niet in V.S. of A, toch?
Het beperken van de tekst tot een minimum draagt bij tot het vlot lezen en doorbladeren van de strip. Geen zware uitleg vol details waar je toch niets aan hebt. Neen, straight to the point.
Het verhaal, toch mooi 64 pagina's lang, verveelt geen moment. De personages worden allemaal uitgewerkt waar dit het verhaal aanbelangd en de haat die je voor sommigen in het begin voelde keert om in liefde, en omgekeerd. Er zijn verschillende wendingen in het verhaal die verrassend en beklijvend zijn.
Mooi aangrijpend verhaal. Maar wie heeft er nou verloren?
