"Wat heb ik de laatste tijd niet meer geschreven?", moet veelschrijver Dufaux gedacht hebben. "Ah ja, een sprookje is al een hele tijd geleden". En aldus schiep hij de wereld van Het Maagdenbos.
Stel je voor, een wereld waarin de mens naast de Hoge en Lage dieren leeft. Of liever gezegd, tegen de dieren. Tot er een pact gesloten wordt dat, zoals de goede aristocratische gewoonte het betaamt, bezegeld wordt met een huwelijk. Een pact van 'vacht' en 'gladde huid'. Maar vóór Dufaux ons enkele scènes met bestialiteiten kan voorschotelen, komt er een abrupt einde aan het pact (gelukkig voor de lezer). De broer van de bruid en de bruid zelf zagen een huwelijk met een wolf namelijk niet zitten. Het meisje kan een toevlucht vinden in het mythische Maagdenbos, maar de rest van het land wordt weer in de oorlog gestort.
Het is een Dufaux geworden die tegelijk heel goed op dreef én ingetoomd is. Goed op dreef omdat het verhaal niet alleen vlot wegleest, maar ook coherent is én personages bevat waar je in gelooft. Ingetoomd omdat hij zich nergens lijkt te vergalopperen in gebazel of geneuzel. Dufaux weet zijn karakters, mens en dier, zo te typeren dat je als lezer sympathie voelt voor de twee en moeilijk partij kan kiezen. Al zijn de thema's typisch menselijk: zucht naar wraak en dominantie, machtswellust.
Tekenares Béatrice Tillier zet deze personages en thematieken in prachtige beelden om. Niets dan lof voor de manier waarop ze emoties bij mens en dier weet te portretteren. Daar kunnen veel van haar collega's een puntje aan zuigen. Ook de oorlogsscènes zet ze trefzeker neer. Haar eigen inkleuring (en geen digitale volgens mij) accentueert nog de schoonheid van de tekeningen. Persoonlijk kende ik ze nog niet, maar ze mag van mij gerust nog veel meer strips tekenen.
Alsof dit verhaal en de tekeningen nog niet genoeg waren om uit te kijken naar een vervolg, laat Dufaux nog onopgeloste vragen over. En voor de liefhebbers: blijkbaar krijgt de lezer toch de bestialiteiten te zien die Dufaux ons in het eerste deel bespaard/ontzegd heeft. In ieder geval, wij kunnen niet wachten.
Geplaatst op 13/07/2011
Citeren