stripINFO.be Forum - UGC

Alle wegen leiden naar leesplezier.

“Zes hoofdpersonages, zes albums, zes invalshoeken... één verhaal ! Een monsterthriller met zes tentakels die zich laat lezen als een raadsel met zes sleutels. De lezer kan de volgorde kiezen waarin hij de albums leest, zonder dat dit invloed heeft op het verhaal.”

Als je deze perstekst leest van Dupuis, dan is je nieuwsgierigheid natuurlijk gewekt. Er zijn natuurlijk al wel meerdere conceptreeksen geweest (bv. Uchronie(s)), maar in het Europese stripgebied blijft het toch een buitenbeentje. Het speciale aan deze reeks is dat elk album een ander personage behandelt en daarmee ook een andere kijk geeft op de evenementen die veroorzaakt worden door een geheime wetenschappelijke ontdekking die de mensheid zal veranderen. Het feit dat je elk album apart kan lezen in gelijk welke volgorde, maakt me erg nieuwsgierig maar spijtig genoeg is er nog maar één album vertaald in het Nederlands, namelijk Camille. In Frankrijk staan ze al op drie delen, maar Dupuis behandelt sinds kort het Nederlands taalgebied erg stiefmoederlijk. Zo staat er op de achterkant in grote letters “www.alterego.dupuis.com”, wat inderdaad een erg mooie promo-site is, maar dan ook enkel voor diegenen die het Frans machtig zijn.

Hoe zit het dan met de strip zelf? Het verhaal begint goed met een mooie karakterisering van Camille en haar moeder, een belangrijke wetenschapper. Als de moeder dan omkomt in een vreemde brand, versnelt het verhaal en worden we net als Camille meegesleept door het mysterie van een vreemde wetenschapelijke ontdekking.

Voor de tekeningen werd telkens gekozen voor iemand die de personages doet, en een andere tekenaar voor de decors. In dit album blijkt dat in ieder geval niet goed te werken. Het is precies alsof de personages er nadien werden opgeplakt. Er is ook wel een stijlbreuk tussen de figuren en de achtergrond. Ik vrees dat dat voor de andere albums in de reeks niet beter zal zijn, want de tekenaar van de personages hier is Mathieu Reynès (Lola Bogota) die tevens de artistieke leiding heeft voor de hele reeks. De stripfiguren doen ook wat kinderlijk aan, wat botst met het scenario dat zichzelf toch erg serieus neemt. Soms kan dat lukken, zoals bijvoorbeeld in Alleen, maar in dat verhaal komen alleen maar kinderen voor, wat dan beter past.

Toch leest Alter Ego vlot weg en ben ik benieuwd naar de volgende delen. Het zal vooral van de ander albums afhangen of de serie echt kan uitgroeien tot iets moois.