Dat geld niet gelukkig maakt zal Nao nu wel weten, na de eerste ronde nipt te hebben overleefd moet ze samen met Shinichi alle registers opentrekken om de tweede ronde te overleven. Deze tweede ronde is er eentje die je hersens doet werken. Het minderheidsbeginsel domineert deze ronde en is simpel uit te leggen. In een groep van 22 mensen stelt een iemand een vraag die je enkel met ja of nee kan beantwoorden. Enkel diegenen die in de minderheid zijn van de antwoorden mogen meedoen om de volgende vraag op te lossen. Dit gaat door tot er 1 winnaar is die 2.2 Miljard Yen overhoudt en naar de volgende ronde van de Liar Game gaat en iedere speler achterlaat met een schuld van 100 miljoen Yen. Waarom al deze intriges? Om de ultieme leugenaar te vinden, want die zijn blijkbaar, voor sommige mensen, heel wat waard!
Shinobu Kaitana’s karakters zijn niet echt geëvolueerd, ze zijn nog steeds een beetje te stijf en ze doen me zonder meer aan
Leo denken. Maar laat dit je niet tegenhouden om je te laten meedrijven op zijn vertelkunst. Het verhaal zelf is een typische
Seinen, volwassenere lectuur die zicht richt op een publiek van twintigplussers. En dat merk je wel, hier dien je je hersens te gebruiken om het geheel te begrijpen.
Waar ik wel een beetje over struikel is de manier van vertellen zelf. Eerst komt de intrige, dan de actie en dan de uitleg en dit steeds in die volgorde. Het voelt iets te repetitief aan, niet dat het echt zo storend is, maar je weet sowieso dat de schrijver je het gaat uitleggen en dat maakt dat de uitdaging van het mee oplossen wat verwatert.
Liar Game is zeker niet slecht, maar de spanning zoals in een death-note of monster wordt nog niet bereikt. En dat zou moeten, zeker als je weet dat het voor een volwassen publiek is geschreven, desondanks wil ik toch weten wat er in de volgende rondes gaat gebeuren!
Geplaatst op 02/07/2011
Citeren
