Ik ga maar direct met de deur in huis vallen. Major Arcanum is een beetje een rare reeks. Het gaat over tovenarij met kaarten, die je als speler een macht geven waar de gewone sterveling niets van weet. Verschillende van de spelende groeperingen proberen zo de gang van zaken te manipuleren om de zaak waar zij voor staan in hun voordeel te laten uitlopen. Een van de heikele punten van dit derde album is dat je de kaartspelers en hun kaarten bijna nooit in actie ziet. Je krijgt bijna geen enkele indruk van hoe hun magie werkt. Daarbij worden ook nog door de locatie, Cuba, voodoo en andere magie erbij betrokken die meer op de voorgrond treden. Dit is wat er echt schort aan de reeks. Waar staan die kaarten nu voor, ondanks de uitvoerige uitleg op het eerste blad? Wat ze kunnen en hoe ze werken blijft maar een duister geheel, waardoor je nieuwsgierigheid niet echt wordt bevredigd.
Ondanks dat is het verhaal niet slecht. We worden meegenomen op de golven van de Varkensbaaigebeurtenissen. De VS is nog steeds van plan om Fidel Castro uit de weg te ruimen en heeft daarvoor 2 teams kaartspelers naar het eiland gestuurd. Eentje met Pandora en de andere groep met Gwen. Uiteraard loopt alles in het honderd, zelfs de liefde gooit roet in het eten, waardoor beide teams van de radar verdwijnen.
De tekeningen zijn als vanouds, hier geen klagen als je de stijl al gewoon bent van de vorige albums. Er wordt lustig verdergewerkt en er is weinig verschil met de eerste albums.
Cuba libre is, vooral als je de reeks volgt, een deel dat je zeker moet gelezen hebben, zeker na de introductie van het eerste deel. Maar toch, ondanks de uitleg van waar de kaarten voor staan en hoe ze werken, verwacht je er visueel toch veel meer van en dat is waar deze reeks tekortschiet, ondanks het redelijk goede verhaal.
Geplaatst op 17/06/2011
Citeren
