stripINFO.be Forum - UGC

De evolutietheorie van Charles Darwin zorgde eind 19de eeuw voor een omwenteling in de wetenschap, maar ook de maatschappij en de religie ondervonden heel wat impact van het idee dat de mens een diersoort is die onderdeel vormt van de natuur.
Jack the Ripper was een seriemoordenaar die in 1888 verschillende Londense prostituees verminkte en vermoordde. De identiteit van deze moordenaar is echter altijd onbekend gebleven. Meer dan genoeg mysterie dus om speculaties allerhande te voeden.

“Wat hebben deze 2 zaken in hemelsnaam met elkaar te maken?” vraagt u zich waarschijnlijk af. Eigenlijk niets, ware het niet dat in “De aantekeningen van Darwin” de auteurs een heleboel facetten uit het leven van deze 2 historische figuren combineren (de paar jaren die de dood van Darwin scheiden van de seriemoorden nemen we er voor lief bij). Meer dan voldoende materiaal dus om een boeiende vertelling te kunnen neerzetten.

Runberg creëerde een eind-19de eeuwse thriller met de nodige fantasy-elementen. De lezer krijgt een mooi idee van de levensomstandigheden en de sfeer die een goede 120 jaar geleden heersten.
Wat ik het meeste mis in dit album is de uitwerking van de personages. Er is maar weinig diepgang te ontdekken in de persoonlijkheid van de hoofdrolspelers. Hierdoor kan je je als lezer maar moeilijk identificeren met een van de karakters, waardoor je niet wordt meegesleept in het verhaal. Net dat vind ik in het gekozen genre een must. Voor enkele andere aspecten rond de figuur van Darwin die niet natuurgetrouw zijn, verwijs ik u graag naar de uitstekende recensie van deel 1.

De grimmige tekeningen van Ocanã zijn prachtig. De ruwe lijnen en het spel met de schaduwen zorgen voor een levendig geheel. Vooral in het weergeven van emoties slaagt de tekenaar prachtig. Het gelaat van de mensen spreekt boekdelen, of het nu gaat om de hoofdrolspelers of om figuranten. Kleine kanttekening: de cover (maar ook een enkele scène binnen het verhaal) vind ik heel wat minder geslaagd en toont absoluut niet hoe de binnenkant wel getuigt van een puik stukje vakwerk.

Besluit: “Een beest sterft” behoort zeker niet tot de toppers in z'n genre. Het album leest wel gemakkelijk, waardoor er meer aandacht kan besteed worden aan de tekeningen. Gezien de opzet en de uitwerking van het geheel, kan dit verhaal nog alle kanten uit. Of deze reeks alsnog te volgen is, zal dan ook van de komende delen afhangen.