stripINFO.be Forum - UGC

De Avonturen van Philip en Francis - De duivelse valstrik

Philip Mortimer en Francis Blake in stapelgekke scene's? Dit ligt niet zo voor de hand. Edoch....

Deze Reeks door Pierre Veys en Nicolas Barral met inkleuring van Philippe De la Fuente was bedoeld als een one-shot. Vandaar ook dat het eerste deel de naam "Een avontuur van Philip en Francis" werd genoemd en ondertussen al 6 jaar achter ons ligt. Maar de heren hadden blijkbaar een te gekke tijd met het maken van "Schaduw over het Britse Rijk" dat ze besloten hebben om alsnog een vervolg te breien aan deze strip. De naam werd vakkundig veranderd in "De avonturen van Philip en Francis" zodat een derde deel tot de mogelijkheden behoort.

Voor Veys is dit geen eerste poging om een parodie te maken van een reeds bestaand en bekend figuur. Harry Potter, Hercule Poirot, ja zelf Sherlock Holmes hebben er al moeten aan geloven. Maar "Philip en Francis" is toch van een ander allooi. En laat tekenaar Nicolas Barral daar niet vreemd aan zijn. Beiden kennen elkaar al van de reeks "Baker Street" en zijn bijgevolg goed op elkaar ingespeeld.

Wat overkomt onze "komisch" duo deze maal? Een telegram van Georgetvitsj Slarottimov Miloch wijzen de twee helden een schuilplaats aan waar ze een tweede chronoscaaf vinden. Deze werd in "De valstrik" reeds gebruikt en daar hebben ze geen goede herinneringen aan. Ze blijven dus angstvallig van het toestel af. Philip ontdekt in één van de aanpalende kamers een draaimolen en het kind komt terug in hem boven. Hij geniet van een toertje en kan zelf de "floche" pakken. Deze geeft in normale omstandigheden een extra rondje op de molen, maar Miloch heeft een ingenieus idee uitgewerkt waardoor Philip en Francis alsnog in een parallelle wereld terechtkomen met blinde taxi-chauffeurs, Driedekkers, Spencer en Marks en.... Dagobert Mimosa Othon Wilfried Olrik als premier van het land. Duidelijk dus dat dit een dolkomisch avontuur moet worden met de stijve figuren Blake en Mortimer als doldwaze helden.

De humor is absurd maar toch niet te! Verfijnd met zijn momenten, maar meestal bij de haren getrokken. Dit is natuurlijk de bedoeling van de scenarist en daar is hij dan ook ongelooflijk in gelukt. Niet dat je rollebollend over de grond gaat rollen van het lachen, maar de humor is toch van een niveau dat waardering verdiend. De tekeningen zijn speels en laten bijwijlen mooie waarheidsgetrouwe decors zien als je de nonsens er rond niet te nauw neemt. De cover is misleidend omdat deze een beeld geeft die in het verhaal zelf nergens te zien is en totaal onmogelijk is. Maar dat moet je zelf maar ondervinden.

Conclusie: Humor van de bovenste plank die zeker aan te raden is. Verstokte lezers van E.P.Jacobs zullen het wel wat moeilijk hebben met de manier waarop hun twee helden worden afgeschilderd, maar het resultaat mag er zijn.

Even ontstressen? Grijp dan hier maar naar.