stripINFO.be Forum - UGC

Het is een cliché, het is een open deur, maar laat me voor een keertje het stripwereldje samenvatten: mannen schrijven, mannen tekenen en mannen kopen verhalen over mannen. Daarom zijn zeldzame reeksen als Hé, Meisjes een verademing.

Chloé, Leila en Agnes worden geboren in een verschillende thuissituatie: respectievelijk een alleenstaande moeder, een migrantenfamilie en een koud, kil gezin. Natuurlijk worden ze beste vriendinnen, die lief en leed met elkaar delen. Natuurlijk krijgen we verplichte scènes als de balletles, het superfoute vriendje en de eerste menstruatie. Maar in Hé, Meisjes blijft niet daarbij. De vriendschap blijft niet kinderlijk onschuldig. Wat begint als onuitgesproken, onderhuidse jaloezie, zal venijnig ontsporen.

Niet alleen toont deze korte maar krachtige reeks de leefwereld van opgroeiende meisjes tot jongedames, ze geeft ons eveneens een blik in de troebele waters van moeder-dochterrelaties. Elke moeder is immers jong geweest, en hoewel hun verhalen slechts op de achtergrond afspelen, kunnen we ons afvragen in welke mate hun jeugd nog steeds sporen nalaat in hun leven als volwassene? Hoe zullen Chloé, Leila en Agnes later met hun dochters omgaan, wanneer ze zelf aan de andere kant staan?

Tekenaar Emmanuel Lepage (Muchacho) levert uitstekend werk, maar de verdienste is toch voor scenariste Sophie Michel. Ze is de moeder van de kinderen van Lepage. Dit is haar eerste reeks, en het blijft misschien wel haar enige. Ze heeft er een persoonlijk manifest van gemaakt, op zoek naar haar eigen identiteit als moeder, als dochter, als vrouw. Of met de woorden van de even Parijse Simone de Beauvoir: “On ne naît pas femme: on le devient.”

Uitstekende reeks, dat staat vast!