Uur U is een conceptreeks die ons meeneemt in de recente geschiedenis. In tegenstelling tot historische strips gaat men er hier van uit dat er in de loop der tijd bepaalde dingen anders zijn gebeurd, waardoor de geschiedenis is veranderd. Na de maanlanding uit het
eerste deel van deze reeks, gaan we nog een stapje verder terug in de geschiedenis. Wat zou er gebeurd zijn als de landing in Normandië mislukt was?
Volgens de makers van dit verhaal hebben de geallieerden daardoor kostbare tijd verloren, waardoor de oorlog niet alleen langer heeft geduurd. Het belangrijkste gevolg is dat de Russen veel verder dan Berlijn zijn opgerukt. Daardoor is het speelveld van de koude oorlog niet Berlijn geworden, maar Parijs. Net zoals Duitsland, is Frankrijk nu ook opgedeeld in een socialistische natie en een kapitalistisch gedeelte. Het verhaal is dan ook vooral een soort van spionageverhaal : geheime plannen moeten de grens over raken, de atoomdreiging wordt uitgespeeld, enzovoort ... Het grote verschil met een klassiek Koude Oorlogverhaal, is eigenlijk alleen de setting: geen Berlijn met een ijzeren gordijn. In Parijs hebben ze met de Seine een soort van natuurlijk ijzeren gordijn gecreëerd. De scenaristen maken van deze setting gebruik om ook een seriemoordenaar op te voeren die de Pigalle onveilig maakt.
Een seriemoordenaar in het Parijs van rond Wereldoorlog Twee? Dat kan alleen maar Marcel Petiot zijn, die al zijn
eigen stripverhaal heeft gekregen!
Het hoofdpersonage is Emile Saint-Elme, verzetsheld uit de oorlog en ex-smeris van de zedenpolitie. Naast zijn werk als militair, klust hij ook nog bij als gigolo. Een kleurrijk personage dus, en zijn verleden als politieman heeft hem de nodige contacten bezorgt in de kringen rond Pigalle, de rosse buurt van Parijs. Dit komt hem goed van pas bij zijn spionage/detectiveonderzoeken. Omdat er een belangrijke vredesconferentie moet plaatsvinden in Parijs, wordt Emile naar de Russische sector uitgestuurd om samen met de vrouwelijke kapitein Donadieu de seriemoordenaar te pakken te krijgen voor de conferentie begint.
Net zoals in het eerste deel is ook deze keer de cover een mooi aantrekkingspunt: we zien een soort van Checkpoint Charlie, maar dan wel met een kapotgeschoten Eiffeltoren op de achtergrond. De tekeningen van
Séjourné zijn naar behoren, en sfeervol, ze passen wel in de sfeer van een stukgeschoten Parijs dat leeft in koude oorlogssferen.
Duval en
Pécau bezorgen ons een geloofwaardig spionageverhaal, alleen het detectivedeel valt wat tegen. Dat komt misschien vooral doordat de moordenaar te bekend is, en er daar dus geen extra spanning door gecreëerd wordt.
Al bij al is dit tweede deel in de reeks geslaagd. Voor deel drie gaan we nog wat verder terug in de tijd: dan gaan we zien wat er kon gebeuren als de Duitsers de Eerste Wereldoorlog zouden hebben gewonnen. Ik ben benieuwd!
