Rataplan zorgt in veel Lucky Luke-strips voor de humoristische noot. De vraag is of het ook een goed idee is om een sporadisch opduikende lompe en domme hond als hoofdpersonage te positioneren in een spin-off. Dat er een markt is voor deze reeks blijkt wel aan het reeksnummer: dit is alweer het 20ste album over de hond die dommer is dan zijn schaduw en het tiende boek met ondertitel “blunders”.
De 48 bladzijden worden gevuld met telkens 2 gags van 2 stroken. Centraal staat de bewakingshond (nu ja, veel bewaking levert die niet) van het gevangeniswezen. Zo goed als alle grappen situeren zich in de volgende categorieën: 'hoe dom kan een hond zijn', 'hoe bezorg je de gevangenisdirecteur een hartstilstand' en 'de hond die alles, maar dan ook echt alles, eet'.
Feit is dat tijdens het lezen van dit album mijn mondhoeken maar zelden omhoog krulden. De meeste moppen roepen een déjà vue-gevoel op en/of zijn behoorlijk ver gezocht. Gelukkig zagen mijn kinderen van 10 en 8 er wél de humor van.
Besluit: “Rataplan” is overduidelijk een reeks voor het jeugdige publiek dat van herhaling houdt en kan lachen met flauwe grappen. De meeste volwassenen gaan hier absoluut geen plezier aan beleven.
Geplaatst op 21/03/2011
Citeren
