Het onderschrift “Een erotisch grafische roman van
Dave McKean” op de cover van deze strip doet allicht mening persoon naar dit album grijpen om erin te bladeren. Wie een album in de stijl van Rooie Oortjes verwacht, is eraan voor de moeite. Niet dat ik denk dat dit vaak zal gebeuren, want dat het niet om een jongerenalbum gaat, is duidelijk bij het zien van de albumcover. Ook in de alom gekende
Zwarte reeks kan je dit album geen plaats geven. Stijl en inhoud van dit boek heb ik nog bij geen enkel ander gelijkaardig product gezien, eigenlijk bij nog geen enkel boek.
De titel van het album is heel toepasselijk, maar enige kennis van de stof 'celluloid' is wel gewenst. De stof werd op het einde van de negentiende eeuw gebruikt in de fotografie maar ook om film vast te leggen. Deze materie is erg brandbaar en de verbindingen zijn onstabiel. Bovendien zijn de eerste films die hiermee werden opgenomen bruin geworden en vergaan. Dit verklaart waarschijnlijk het overvloedig gebruik van bruintinten in dit album.
Het verhaal is kort samen te vatten: een vrouw heeft een afspraak met een man in een appartement. Terwijl ze op haar minnaar wacht, bekijkt ze een oude (celluloid-) film die in een van de kamers staat. Na het doorbranden van de film komt ze via een in de muur verschenen deur terecht in de ene erotische fantasiewereld na de andere.
De enige tekst die dit album bevat, zijn titel, uitgever, ISBN-nummer, het verplichte dankwoord,... en zelfs die gegevens zijn uitgesmeerd over de eerste getekende bladzijden. Voor de rest mag u zich enkel en alleen verwachten aan tekeningen, schilderijen, aquarellen en foto's. In de veelheid aan stijlen heeft de tekenaar zich duidelijk laten inspireren door verschillende bekende kunstenaars zoals Dali, Magritte, Arcimboldo... De cover en verdere verwijzing ernaar op het einde van het boek deden sterk denken aan de film 'Eyes Wide Shut' van Stanley Kubrick.
Door de gebruikte stijlen is het geheel minder zinnenprikkelend dan de (tekst op de) cover doet uitschijnen. Ook de eerste, hoekig getekende bladzijden zorgen ervoor dat de sfeer niet echt erotisch overkomt.
Het tekenwerk/schilderwerk/fotografisch element is vaak schitterend.
McKean is duidelijk bedreven in veel verschillende stijlen en toont dat hij heel wat aankan.
Besluit: Celluloid overstijgt de term 'strip' en is eigenlijk meer een kunstboek. Een aanrader voor dromers, kunstliefhebbers en voor al wie pornografisch materiaal eens op een niet-aanstootgevende manier wil ervaren.
