stripINFO.be Forum - UGC

Leo, de ontwerper van de werelden van Aldebaran, Betelgeuze en Antares heeft ook de planeet Altair-3 gecreëerd. Maar in tegenstelling tot die andere reeksen is hij niet de tekenaar. Die eer liet hij over aan Icar (de tekenaar van Jeepster). Deel 1 en deel 2 zijn al eerder hier op de site besproken.
Net als op die andere planeten is ook deze planeet bevolkt met de vreemdste fauna en flora. Al komt die in dit deel minder voor. Net als in Leo’s andere reeksen is er hier ook een alomtegenwoordig mysterie. In de andere reeksen gaat het dan om de Mantrisse, hier gaat het over de plotse verdwijning van de oorspronkelijke bewoners van de planeet, en mysterieuze verschijningen. Net zoals in zijn andere reeksen is Leo ook weer een echte wereldverbeteraar: er wordt opgekomen voor de bedreigde natuur en uitgebuite mensen.
De cover van deel 3 is eigenlijk misleidend: Paul werd op het eind van deel 2 gered via het duikbootje op de cover, maar daarna wordt hij netjes door de onderzoeker afgezet in een havenstadje. Dus geen onderwateravonturen, zelfs het dreigende creatuur op de cover krijgen we niet te zien.
Paul Clauden is nog altijd op zoek naar zijn vader, maar dit verhaal speelt zich meer af in een stads milieu dan in de gevaarlijke natuur van de planeet. Zo krijgen we ook weer meer te maken met aardse problemen. Dit is een leuke afwisseling met de rest van de reeks. Toch is de zoektocht naar Pauls vader niet de enige verhaallijn, zo is er ook de politieke situatie op Altair-3, de uitbuiting van de parelvelden, en de vreemde verschijningen. Wat die elementen voor het vervolg van de reeks gaan betekenen is echter nog niet duidelijk. Maar het laat het verhaal wel evolueren naar een groter geheel dan alleen maar de zoektocht naar Pauls vader.
In tegenstelling tot de eerder vernoemde reeksen is de planeet ook minder een hoofdfiguur, maar eerder het decor voor de zoektocht naar Paul’s vader.
De tekeningen van Icar blijven het zwakke punt van de reeks. De personages zijn ok, maar de decors vallen me wat tegen en het vele arceren blijft de tekeningen onnodig druk maken op sommige platen. Al is er ook een positieve evolutie merkbaar. Zo vind ik de figuren minder houterig bewegen dan in de eerste delen en ook de inkleuring (zeker de hemelachtergronden) is er ook op vooruit gegaan. De tekeningen zijn echter geen belemmering om het verhaal vlot leesbaar en aangenaam te houden.
Hopelijk blijft het verhaal even sterk en valt het niet zoals een pudding in elkaar. Ik kijk alvast al uit naar het vervolg.