Dit boek gaat over de toonbanken als zijnde een strip, maar of we het onder de categorie stripboeken moeten plaatsen is maar de vraag. Een pagina vol tekst en een paginagrote tekening die elkaar afwisselen, het is niet direct mijn formule om een stripverhaal te maken.
Ware het niet dat het
Mattotti is die die tekeningen voor zijn rekening nam. En dat is toch wel een icoon in de Italiaanse stripwereld. Als je weet dat ’s mans illustraties te zien waren in bladen als Cosmpolitan, Vogue, Le Monde, Vanity Fair en The New Yorker en dat hij voor zijn strip
Dr Jekyll & Mr Hyde in 2003 de Will Eisner-award heeft gewonnen, is het al duidelijker waarom De Raaf onder de strips wordt gecatalogiseerd.
Maar eerst even een beetje geschiedenis. De Raaf (oorspronkelijke naam The Raven) is een gedicht van Edgar Allan Poe. Het was voor de eerste maal te lezen in de New York Evening Mirror op 29 januari 1845 en vertelt het verhaal van het nachtelijk bezoek van een raaf aan een man die zijn onlangs overleden vrouw Lenore betreurt. In de rijkbemeubelde kamer vol herinneringen aan zijn overleden echtgenote begint het verhaal. Het is die avond een stormachtige avond, wat de reden is waarom de raaf hier is komen schuilen.
Dat het gedicht niet onopgemerkt de eeuwen heeft getrotseerd zal hierna duidelijk worden:
- Je kon het terugvinden in de Halloween Special van het tweede seizoen van The Simpsons.
- In 1963 heeft men het gedicht verfilmd met een bijrolletje voor Jack Nicholson als jonge snaak.
- The Alan Parsons Project baseerde een lied op dit gedicht.
- De Amerikaanse Trashmetal Band Nevermore heeft zich genoemd naar het gedicht. Een vaak weerkerende sleutelregel in dit gedicht uit de 19de eeuw is "Quoth the Raven: 'Nevermore'", het antwoord dat de man van de raaf krijgt als hij vraagt of hij zijn echtgenote nog ooit zal terugzien.
- De Nederlandse band Omnia heeft een kortere versie van het gedicht gemaakt.
- The Stranglers brachten in 1979 een album uit, getiteld The Raven. De titelsong is een eerbetoon aan deze mythische vogel.
- De Nederlandse DJ Pavo heeft in 2009 een nummer gemaakt dat een deel van het gedicht bevat.
En last but not least:
- Ook
Lou Reed bracht samen met Antony Hegarty (van Antony and the Johnsons) een versie van The Raven uit. Uiteindelijk werd dat in 2000 rockopera die hij samen met Bob Wilson verwezenlijkte. De cd-versie verscheen drie jaar later. Ondertussen liep Lou Reed al met het idee om alles te boek te stellen.
En dat is dus het werk waar we het over hebben. Bij elke tekst maakt Mattotti een nauw aansluitende tekening. Dan eens met ruwe penstrepen, een andere keer een afgewerkt minischilderij en zo nu en dan met houtskool. Enkele voorbeelden van de mooiste tekeningen vind je
hier.
Het is een prachtig boek, maar alleen voor de liefhebbers. Je bent in feite een toneelstuk aan het lezen, iets wat de doorsnee mens normaal enkel doet als opgelegd stuk in het eerste humaniora. Maar de combinatie van deze twee totaal verschillende mensen maakt het geheel zo mooi. De" ruwe" taal van Lou met de dromerige tekeningen van Mattotti...
