Deze uitgave van
Oog & Blik – De Bezige Bij springt onmiddellijk in het oog. Dit is geen boek dat je zomaar passeert. Onvermijdelijk worden de ogen van een (al dan niet toevallige) passant naar dit prachtige boek getrokken. Zowel de fraaie hardcover-uitvoering als de covertekening oefenen een bepaalde aantrekkingskracht uit. U verschiet er wellicht niet van, maar al dit moois heeft ook zijn prijs, die ervoor zorgt dat dit fraaie exemplaar niet zomaar in een onbewaakt ogenblik op de toog van de stripspeciaalzaak belandt. Belangrijker dan de uitgave en de prijs zijn echter de inhoud...
Auteur
Joann Sfar kennen we o.a. van
Donjon Avondschemer (scenario en tekeningen),
Merlijn (scenario),
Troll (scenario) en nog een heleboel andere reeksen. Mij vielen vooral de gelijkenissen met Donjon op, zelfs al voordat ik de relatie van de auteur met deze serie kende, had ik een sterk vermoeden dat dezelfde persoon betrokken was bij de creatie van beide. Toch brengt de schrijver iets helemaal nieuws.
Joann Sfar creëerde in 'Oude tijden' een sprookje dat bevolkt wordt door mythische figuren zoals reuzen, heksen, tovenaars, een sprekende slang, levende natuur,... Het water stroomt bovendien de verkeerde kant op en is buiten de stad giftig. Rode draad doorheen het album is een held - hoewel, held? het is vooral een mislukte tovenaar - die z'n geliefde ten alle prijze wil beschermen tegen het kwaad dat ze op haar verzonnen queeste wel eens zou kunnen tegenkomen. Hierin wordt hij aangemoedigd door een wolfachtige watertovenaar die, evenals de geliefde, kan transformeren. Meer dan genoeg materiaal dus om een afwisselend en aantrekkelijk geheel te kunnen maken.
In dit 142 bladzijden tellende album volgen de meestal absurde gebeurtenissen elkaar snel op. Je weet ook niet waaraan je je moet verwachten. Vreemde wezens duiken plots op, zaken en personen lijken zich anders te gedragen dan je uit eerdere acties kon opmaken,... Gelukkig verklaren stukken tekst op gezette tijden het een en ander. Zoals het een echt sprookje betaamt ontbreekt de nodige moralisering niet en passeren veel filosofische vragen zoals “Bestaat de ene God?”, “Wat is de zin van het leven?” ,... de revue.
Wat dit album zijn charme geeft, is de gebruikte tekentechniek. De pentekeningen doen denken aan etsen of gravures. Dit versterkt de sprookjessfeer.
De inkleuring valt op door z'n soberheid.
Brigitte Findakly, die onder andere reeds instond voor het kleuren van onder meer
Vae Victis,
De Kat van de Rabbijn en
De Mof, maakt gebruik van een beperkt kleurenpalet. De tekeningen blinken uit in afwezigheid van schaduwen en kleurtinten. Dit bezorgt het geheel een rustig en eerder ouderwets aandoend gevoel, wat perfect past in het opzet.
Oude Tijden – Geen kus van de koning is zeker geen album dat bij iedereen in de smaak zal vallen, maar laat dit geen reden zijn om het niet even ter hand te nemen en te doorbladeren. Wie weet wordt ook jouw boekenkast een pronkstukje rijker! O ja, voor ik het vergeet: de Vlamingen moeten zich niet laten ontmoedigen door het laatste zinnetje op de eerste pagina. “Dit is niet mijn pakkie-an” is wel degelijk de laatste storende oer-Hollandse uitspraak in dit boek.
