stripINFO.be Forum - UGC

Capucine is 8 jaar geworden en dat wordt gevierd met familie en vrienden. Het lieve kind heeft Trisomie 21 of het syndroom van Down en dat is nauwelijks aan haar te merken. Ze ziet er uiterlijk totaal normaal uit maar blijft verstandelijk achter. Het normale uiterlijk zorgt nu net voor problemen. De mensen snappen niet waarom "Puce" zo raar doet. En dit geeft spanningen, zowel binnen- als buitenshuis. Als de ouders naar de school worden geroepen om te moeten aanhoren dat de school niets méér kan betekenen voor het kind en ze naar een educatieve instelling voor kinderen met een geestelijke beperking moet slaan de stoppen bij de vader even door en ziet hij in een flashback de periode van de zwangerschap...

Uitgeverij Dargaud publiceert een strip van Jiro Taniguchi. Niets speciaals, zou je denken, hij heeft er toch al zoveel op zijn conto. Toch is dit wel het geval want dit is de eerste maal dat deze Japanse manga tekenaar een strip uitbrengt die speciaal voor de Europese markt is bedoeld en waar hij ook rechtstreeks in kleur werkt . Het scenario is van de Fransman Jean David Morvan die zelf regelmatig naar Japan afzakt.

In dit vierluik staat de handicap van Puce centraal en laat, tengevolge van deze ziekte, de moeilijke relatie en het onbegrip zien van de mensen rondom haar. De menselijkheid met zowel zijn donkere als lichte kantjes worden belicht. De manier waarop Capucine de wereld en vooral zijn bewoners ziet wordt door kindertekeningen aangegeven en toont de innerlijke conflicten die de harten van de volwassenen aanvreten. Op dit gebied heeft zij een zeer grote mensenkennis.

Het verhaal wordt met veel liefde en gevoel verteld. Het scenario van Morvan zorgt ervoor dat je meeleeft met de omgeving van de 8-jarige en de reactie van volwassenen en kinderen op haar handicap. De tweestrijd die ze heeft nadat ze haar cadeautje krijgt en moet kiezen tussen dit of haar "denkbeeldige" vriend is van een aangrijpendheid die niet in woorden te vatten is.

Het thema is dus droevig maar er bestaat enorm veel liefde tussen Capucine en haar ouders. Ook met de familie is er een relatie die niet stuk te krijgen is, alles mooi in beeld gebracht door de levendige, in pastelkleuren uitgevoerde tekeningen.

Het is een strip zonder geweld en sex, geen intriges die leiden tot de één of andere moord, geen banken die overvallen worden en waar de lijken bezaait liggen als een graanveld in de lente. Neen, dit is een strip over mensen en hun gevoelens. Diepe gevoelens. aangrijpende omstandigheden en onbegrip over de ziekte van Capucine. Een aanrader voor mensen die in een strip een meerwaarde zoeken.

Even piepen kan hier (wel in het Frans)

Prachtig verhaal, maar veel te kort door de 4 delen. Dit had gerust in 2 delen mogen zijn. Zeker als je nagaat dat het verhaal enkel in HC wordt uitgebracht.

Daar heb je natuurlijk een punt, maar is dat niet typisch manga?

mijn jaar kan je toch geen manga meer noemen

tis al uitgegeven in groot formaat, en naar mijn aanvoelen ook zo gemaakt, dus niet in manga formaat en dan wat bijgeknutseld door de uitgever
geen typische manga snoetjes

maar wel een mooi verhaal natuurlijk

Wel neen, dat zou ik toch even willen tegen spreken. Persoonlijk vind ik dat deze strip alles heeft van een manga, behalve de leesrichting en het formaat. Ook de figuren kan je nog als typisch omschrijven, ook al zijn ze dan wat verwesterd voor de Europese markt. Maar de vertelwijze en de trage vooruitgang van het verhaal.....

Neen, dit zet ik toch onder de noemer "manga"

Ja en neen... als ik zie wat Casterman met Herinneringen, de tedere jaren, enz... heeft gedaan onder de roman reeks, ook steengoede manga verhalen(mag je die manga noemen?), in maar 2delen en een zeer acceptabele dikte in SC.

Dan zie ik het liever zo, dan deze wat meer naar uitmelking riekende, ook goed verhaal zijnde, Mijn jaar.