Dames en Heren, een nieuw sprookje is ontstaan.
Enrique Bonet en
Jose-Luis Munuera hebben samengewerkt aan een verhaal dat je niet ongevoelig zal laten, en zeker (voor)leesvoer zal worden de komende jaren.
1995, Enrique Bonet werkte de eerste versie van het 24 pagina’s tellende ‘El signo de la luna’ af. Toen was Munuera nog een debutant in de stripwereld, onderweg naar
Angoulême. Niemand zou het hem aangegeven hebben dat hij meesterwerken zoals Konvooi (de jeugdaren van) en Merlijn zou maken, of mocht meewerken aan Robbedoes en Kwabbernoot. Zelfs toen hij dat jaar in Angoulême aankwam, was hij nog steeds van plan dit deel samen met zijn vriend beter uit te werken. Maar het was pas toen hij al bezig was voor Dupuis aan
Robbedoes & Kwabbernoot te werken dat hij terugkwam op zijn idee van toen, nadat hij hoorde dat hij van de reeks werd gehaald.
Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van een groot bos in de streek Aldea. Artemis, steeds vergezeld door haar twee grootste obsessies in haar leven, haar broertje en de hypnotiserende maan, beleeft samen met Spriet dit avontuur.
Het originele eerste verhaal was ook een dramatisch verhaal dat doorweven was met magie en diepgewortelde angst voor het Bos en haar monsters, maar waar ook plaats is voor liefde. Het was wat te kort, Bonet en Munuera hebben er zich dan achtergezet en het herwerkt tot wat je vandaag kan lezen in een boek van 136 pagina’s. Het geheel leest vlot en is een tijdloos verhaal geworden dat je zeker mee zal nemen en vervoeren, zoals alle goede sprookjes doen. Medeleven, angst en de uiteindelijke verlossing zijn de drijfveren van dit middeleeuws opgevat verhaal. Let wel op, het is geen Disneyverhaal, het is wat harder, maar heeft veel elementen die het tot een klassieker zullen maken.
Ik las ergens dat Munuera er ongeveer 6 maanden heeft overgedaan om de techniek te creëren die dit album maakt tot wat het grafisch is geworden. De zwart-wittekeningen doorwerven met de grijstinten en de aquarelinvulling geven het een unieke sfeer mee. De karakteruitwerking is gekend, ze volgen een beetje de lijnen die hij gebruikte in de periode waarin hij werkte aan eerder vermelde Robbedoes & Kwabbernoot maar hebben ook veel weg van de jonge Navïs in de Konvooispin-off. En als je de eerste bladzijden hebt omgeslagen, besef je duidelijk dat dit werkt. Het voelt veel volwassener aan dan Robbedoes ooit zal worden en dat is goed. De uitwerking van de wereld is ook zeer goed gedaan. Geen slecht woord behoeft deze tekenstijl en daarmee sluit ik dan ook af.
Dit album is de reden waarom iemand strips leest. Het heeft al heel wat prijzen gewonnen, zowel in Spanje als in Frankrijk, maar de belangrijkste prijs is dat jij hier ook zal kunnen van genieten.
