Toen ik dit album(pje) in mijn handen gedrukt kreeg, wist ik niets van Cromheecke en consorten af. Het aardige voorwoord maakte mij een stuk wijzer. Het gaat hier om een stukje stripgeschiedenis dat voor het eerst als album verschijnt. Een uitgave die, naast de begrijpelijke commerciële drijfveren, naar mijn mening uit nostalgie voortkomt en je kunt je afvragen of dat voor de huidige lezer voldoende reden is.
In de eerste plaats wil ik opmerken dat ik deze strip in een ruk heb uitgelezen en me geen moment heb verveeld. 'Lunatoys' is gewoon een heel grappig verhaal. Ik zal dit soort strips niet gauw kopen, vaak zijn de verhalen mij te warrig. In dit geval moet ik zeggen dat het verhaal van begin tot eind klopt. Een verhaallijn kan niet duidelijker zijn ondanks de complexiteit van vijf ver van elkaar verwijderde locaties:
1. Korte Vlierstraat 20 in Antwerpen.
2. Een naamloos ruimtevoertuig dat in verband met politieke verwikkelingen gecamoufleerd is als meteoriet.
3. Een aanzienlijk groter ruimtevoertuig uitgedost als een buikige piranha dat, wanneer nodig, ook meteorieten blijkt te eten.
4. De planeet Pop-King.
5. De oenplaneet.
Als dit geen absurd verhaal moet opleveren, weet ik het ook niet meer. Wat dacht u van aliens die er naar snakken met roken te beginnen en daar op aarde eindelijk de kans voor krijgen, want op hun thuisplaneet zijn rookartikelen onbekend. Een robot die naar zijn werk moet en van de eigenaar een pakje boterhammen meekrijgt lijkt mij absurdistisch genoeg.
Ik hou erg van mooie, vakkundige, realistische tekeningen, maar bij een dergelijk verhaal zouden die in het geheel niet gepast hebben. Het is een absurd verhaal en de tekeningen zijn daarmee geheel in overeenstemming. Ik weet nu tenminste hoe een oen eruitziet.
Strips worden in de eerste plaats gemaakt om te amuseren en dat doen de 'Lunatoys' zeer zeker. Ik vind dat er buiten de nostalgie, voldoende redenen in de strip te vinden zijn die deze eerste uitgave rechtvaardigen.
Geplaatst op 02/09/2006
Citeren
