Jirô Taniguchi is de Japanse tekenaar die de manga perfect kan adapteren aan de westerse strips. Hij weet perfect het trage voortkabbelende verhaal te brengen dat de betere manga typeert met de zwier die de tekeningen in onze streken hebben. Veel van zijn werk is ondertussen reeds vertaald naar het Nederlands. Zo kennen we "
Een dierentuin in de winter", "
De magische berg", "
De wandelaar" en dan nu "De tedere jaren". Weet dat er nog veel schitterend werk staat te wachten dat reeds in het Frans is uitgegeven. Zelfs beter materiaal dan wat we tot op heden al hebben gelezen. De reeks "
Le Sommet des Dieux" is zo een voorbeeld. Een schitterend vijfdelig verhaal over bergbeklimmen op de K2 en de lotgevallen van de hoofdpersonen. Maar we wijken af.
De tedere jaren is een vrij recent werk uit 2009 van Taniguchi dat uit twee delen zal bestaan die een mooi afgerond verhaal zullen bevatten. Dit verhaal is op basis van de roman van
Hiromi Kawakami en is uitgebracht door Casterman in de reeks Romans. Een paradepaard van deze uitgeverij, want in deze collectie zal je maar weinig delen vinden die het lezen niet waard zijn. De Nederlandse uitgave is, op de taal na, identiek als de Franse. Ook de Engelse titel "The Teacher's Briefcase" (Zo is het boek van de schrijfster in het Nederlands ook vertaald: De tas van de leraar) geeft de sfeer zeer goed weer, dit met een kwinkslag naar de gewoonte van de leraar in kwestie.
Leuk weetje, het boek van de schrijfster Kawakami heeft als Nederlandstalige titel de naam "De tas van de leraar" meegekregen. Letterlijke vertaling van de Engelse titel dus. Maar we dwalen weer af.
Het verhaal gaat over twee eenzame mensen die elkaar ontmoeten in een eetgelegenheid. Ze hebben dezelfde smaak qua eten en kennen elkaar nog van de school. Niet als leerlingen, neen. Hij was vroeger haar leraar Japans en ze noemt hem, uit respect voor zijn grijze haren en zijn uitgebreide kennis van de Japanse taal en literatuur, gedurende het hele verhaal Meester. Zij, Tsukiko, was dus de leerling van de Meester. Zij was niet zo een denderende leerling in de klas van hem, maar laat dat nu de reden zijn waarom de leraar haar zich nog zo goed herinnert.
Hij is weduwe, zij is vrijgezel. Het leeftijdsverschil is meer dan dertig jaar, maar toch zijn ze tot elkaar aangetrokken. Ze komen er niet volop voor uit. Gewoon bij elkaar zijn en met elkaar eten, naar de markt gaan en 's avonds gezellig samen iets drinken is voor hen meer dan genoeg. Je moet dus geen vlammende romantische scenes verwachten. Alles gaat rustig zijn gangetje zoals dat bij Taniguchi altijd het geval is. Beetje bij beetje komen we meer te weten over de twee hoofdfiguren. Meer en meer leggen ze aan elkaar hun ziel bloot. Dit belooft voor het tweede deel.
