Soms denk je wel eens dat je als Nederlandstalig striplezer er maar bekaaid vanaf komt ten opzichte van onze Franse zuiderburen. Ze hebben al die mooie hardcovers aan prijzen die net boven onze softcovers liggen. Met deze ‘
De grote slachting’ is het anders verlopen. Uitgebracht in 2008 in verschillende delen in de Franse taal, zowel in 6 kleine, 16 pagina’s tellende oplages als een 2 delen tellende integrale. In het Nederlands zijn we iets beter bediend geweest deze keer. Casterman zorgt ervoor dat we één volledige integrale krijgen van dit werk.
De titel van dit verhaal zegt eigenlijk al alles. De eerste Wereldoorlog is een grote hoop ellende voor de normale man geweest, en dit is waar dit werk grotendeels over gaat. Niet over een of andere Generaal of Maarschalk die triomfen heeft behaald, maar het verhaal van zij die in de loopgraven hun vrienden en anderen hebben zien afgeslacht worden op de meest inhumane manieren (gebaseerd dus op zijn eerdere werk). Kogels, granaatscherven die lichaamsdelen of hun gezicht opengereten hebben, mosterdgas, mortieren, ziektes, honger enz… . Noem het maar op en het was aanwezig. Je ziet ook de vooruitgang van de grote oorlogsindustrie, en haar steeds meer effectieve manier om te moorden, want dat was nu toch toegelaten, de soms belachelijke beslissingen van de oversten... het is teveel om op te noemen.
Jacques Tardi, vooral bekend van onze nummer 2 op stripinfo,
Loopgravenoorlog, is dus zeker geen onbekende in het genre. Zijn tekenwerk is gebaseerd op bovenvermeld album. En hij schuwt niets, je bent maar pas enkele pagina’s verder in het verhaal en het bloed en de ledematen vliegen je bijna rond de oren. Hij bespaart je de gruwel niet die oorlog is, neen, hij wil dat je hem mee beleeft. Dat gezegd zijnde kan je al vatten dat de sfeer grimmig is. Oorlog is geen pretje en dat heb je wel begrepen na het eerste jaar. Ik heb het er moeilijk mee gezien het onderwerp, maar je kan zeggen dat zijn werk subliem is. Alleen al de overgangen van de mooie groene weiden naar de grijzige pagina's vol rood bloed maken het boek tot een aanrader.
Jacques heeft ook de moeilijke opdracht om de oorlog chronologisch en vanuit het standpunt van de soldaat verteerbaar te maken. In het begin komt zijn tekst zelfs een beetje zeurderig over. Maar ik vrees dat het komt door de harde beelden die je te verwerken krijgt. Hij neemt je mee naar de belangrijkste plaatsen van deze periode en plaatst je er middenin. Hij heeft het over de verdommenis, de wreedheid, de manier waarop ze allemaal doodgaan, je vrienden, de helden met korte levensduur, de rumoeren, het bang zijn.
Gelukkig voor hem moet hij het niet allemaal alleen doen.
Verney helpt hem degelijk en laat ook een 40 pagina's tellende tekst over deze oorlog achter. Met wel enkele harde foto's, die duidelijk geen voer zijn voor mensen met een zwakke maag.
Net als
Maus (lees
hier de recensie) heb ik ook dit album niet in een keer kunnen uitlezen. Het is hard, gruwelijk en bitter. Het is duidelijk dat oorlog geen plaats biedt voor een lach. En die kom je hier dan ook niet tegen. Dit boek toont je wat je nooit wil meemaken, en doet dat zeer goed. Ik zou zelfs aanraden om het als didactisch materiaal op te nemen, want de combinatie van foto's, tekeningen en woorden zeggen zoveel meer dan een saaie geschiedenisles.
