stripINFO.be Forum - UGC

Sherpa is de uitgever die zich specialiseert in extra grote en vooral dure stripboeken. Ik viel voor het tekenwerk en betaalde het vereiste hoge bedrag. Na lezing vraag ik me af of 'De wraak van Arn' het geld wel waard was.

Het tekenwerk is zonder meer verbluffend. Hier is een uitzonderlijk vakman met een flinke dosis fantasie aan het werk. In het voorwoord vertelt de auteur het een en ander over de inmiddels overleden tekenaar. Jean-Claude Gal zou een groot bewonderaar zijn geweest van Burne Hogarth (met Hal Foster de grote man van 'Tarzan'). Dionnet vindt de tekeningen van Gal beter dan die van Hogarth, die hij maniëistisch en bombastisch vindt. Ik heb Burne Hogarth uit de kast gehaald en naast Gal gelegd. Ik kan me de bewondering van Gal voor Hogarth heel goed voostellen, want hij tekent net zo maniëristisch en bombastisch als zijn grote voorbeeld. De door Dionnet gebruikte termen zijn negatief bedoeld en dat onderschrijf ik niet. Laat ik stellen dat beide kunstenaars er een barokke stijl op na houden en enig effectbejag, omwille van de dramatiek, niet uit de weg gaan. Evenwel, bij Hogarth gaat het in de eerste plaats om actie en beweging. Gal is veel statischer en ook dat is niet negatief bedoeld, want Gal weet echt wel hoe je beweging kunt uitdrukken.
Gal beeldt een fantasiewereld uit bevolkt door een soort Toearegs in conflict is met een machtig rijk dat een kruising lijkt tussen Babylonië, het klassieke Rome en het oude India. Exotische bouwwerken, vreemde rotspartijen, een dreigende natuur, fantastische kleding, bizarre harnassen en buitenissige wapens. In zwart en wit wordt een wereld neergezet, die ondanks de nadrukkelijke theatraliteit toch overtuigt. Het enige waarin, naar mijn smaak tenminste, Gal echt overdrijft zijn de gezichtsuitdrukkingen, waarbij pijn, woede en haat (met een grote nadruk op het gebit) uitmondt in een soort No-maskers.

Over het verhaal kan ik helaas weinig enthousiast zijn. Het is zo simpel, dat het bijna beschamend is. Een plot ontbreekt volledig, want de lezer begrijpt meteen waar het heen gaat. Een jonge man die Arn heet wordt gevangen genomen en zweert wraak. De titel van het geheel maakt duidelijk waar het heen gaat. Leg Arn wat problemen in de weg, lardeer het geheel met gruwelijkheden en zorg dat de jonge held aan zijn trekken komt. Er had veel meer in gezeten. In het begin introduceert de schrijver een geheimzinnige berg, Sedir genaamd, die fungeert als het einde van de wereld. Omdat er later nog naar verwezen wordt, verwacht de lezer dat deze berg een belangrijke rol zal spelen, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Een gigantische grot met een leger van klei komt iets meer uit de verf, maar het houdt niet over. Het is niet duidelijk of de goden in deze wereld ingrijpen of dat er magie in het spel is. Dat is des te merkwaardiger omdat Arn over een kunsthand beschikt (geschonken door een volk die in hem een goede slaaf voor de verkoop ziet), die aansluit op zijn spieren en zenuwen. Een technisch hoogstandje dat volledig in strijd is met de geschetste wereld en de daarbij horende techniek. Arn wordt een hand afgehakt en zo kun je natuurlijk geen groot krijger worden. De oplossing is te flauw om waar te zijn.
De schrijver gebruikt wat ingrediënten met mogelijkheden voor een boeiend verhaal en doet er verder weinig mee.

Een goede strip is een harmonieus geheel en dat is hier niet het geval.

Toen ik las dat deze zou herdrukt worden was mijn intresse meteen gewekt. Toen ik het prijskaartje zag, was mijn enthousiasme echter meteen getemperd. Ja, de tekeningen zijn fantastisch knap, maar zoveel geld voor wat mooie plaatjes zonder goed verhaal? Dan maar niet...