Dit is een album waarvoor het schrijven van een recensie een hachelijke zaak is, maar ik ga het toch proberen. Voor degenen die naar aanleiding van dit proza de strip willen lezen, zal ik eerst een overzicht geven van de belangrijkste figuren, want je raakt snel de weg kwijt.
Sela een tienermeisje, dat naar verluidt door haar vader d.m.v. genetische manipulatie ter wereld is gekomen. Sela zou men de hoofdpersoon kunnen noemen.
Professor Barabas, biotechnoloog en vader van Sela.
Ni, moeder van Sela en alternatievelinge, leidt het spiritueel Centrum Zoef.
Juffrouw Krik, lerares van Sela.
Arrian een zonderling die samen met Moederzeug in een huisje in het bos woont.
Moederzeug, gezellin van Arrian, beschikt over magische gaven.
Bert Henkes, dienstplichtig soldaat en kunstenaar.
Truus, vriendin van Bert, in feite een dryade of bosnimf die eigenlijk Kaali heet. (Kali is een godin uit het Indische pantheon met een zeer kwalijke naam die met dood in verband wordt gebracht)
Feeks, zuster van Truus en eveneens een dryade.
Leo Schaamhaas de industrieel. Hij haat bomen en doet alles om ze fabrieksmatig uit te roeien.
De industrie, de techniek en het leger zijn minstens zo belangrijke medespelers.
De kabouter of bosgeest.
Het bos is naar mijn mening hoofdpersoon.
Dit boek klaagt de techniek en de wetenschap aan als hoofdschuldige van het materialisme, het egoïsme en het geweld in de maatschappij. De wereld is goed maar wij hebben haar verpest. Een soort 'terug-naar-de-natuur-filosofie'.
Na wonderlijke belevenissen in het bos zegt Sela tegen Arrian en Moederzeug: "Ik heb ongelofelijke dingen meegemaakt". Moederzeug: "Je moest het geheim helemaal zelf te weten komen". Sela: "Maar ik weet helemaal niets". Arrian: "Precies". (Weten corrumpeert volgens de schrijver.)
Professor Barabas: "Ooit diende het gemak de mens, nu dient de mens het gemak". (De huidige mens is slaaf van de techniek.)
Het is geen makkelijke strip en je moet goed lezen, want er is meer dan een verhaallijn. Het verhaal is trouwens minder belangrijk dan de boodschap die, en dat is mijn enige bezwaar, met veel moeite duidelijk wordt. De sprookjesachtige sfeer is een verademing en humor ontbreekt zeker niet, maar de schrijver is te zwaar op de hand om bij het lezen te lachen. De tekeningen, zeker niet mijn voorkeur, passen wonderwel bij het verhaal. Bijzonder detail: alle personen hebben kokkerds van neuzen en wanneer een van de bosnimfen zich erotisch tegoed doet aan Bert, krijgt dit orgaan een rol toebedeelt die mij toch echt wel aan het grinniken bracht.
Wie zich ergert aan wijsgerige boodschappen moet deze strip niet lezen, maar het is een zeer bijzonder album van hoge kwaliteit dat evenwel geen grote lezersschare zal trekken.
Geplaatst op 04/02/2006
Citeren
